معروف ترین پیتزاهای دنیا

پیتزا، غذایی جهانی است که مرزها را در نوردیده و در هر گوشه ای از دنیا با طعم و سبکی منحصربه فرد خودش را به دل ها جا کرده است. معروف ترین پیتزاهای دنیا نه تنها شامل مارگاریتا و ناپولیتانا از ایتالیا می شوند، بلکه تنوع بی نظیری از پیتزاهای آمریکایی مانند دیترویت و شیکاگو، و حتی طعم های جذاب از ترکیه، ژاپن، کره و فلسطین را نیز در بر می گیرند که هر کدام داستان و هویتی خاص دارند.

این خوراکی دلپذیر، از یک غذای ساده و محلی در ناپل ایتالیا آغاز شد و به تدریج به یکی از محبوب ترین و پرطرفدارترین غذاهای سیاره ما تبدیل گشت. هر منطقه و فرهنگی، پیتزا را با سلیقه و مواد اولیه بومی خود تطبیق داده و نسخه ای تازه از آن را خلق کرده است. این تنوع گسترده، پیتزا را از یک غذای ساده به نمادی از تبادل فرهنگی و نوآوری آشپزی بشر تبدیل کرده است. در این مقاله، سفری جذاب به نقاط مختلف جهان خواهیم داشت تا با ریشه ها، ویژگی های منحصربه فرد و مواد تشکیل دهنده اصلی معروف ترین پیتزاهای دنیا آشنا شویم و دریابیم چگونه این غذای دوست داشتنی، در هر گوشه از کره زمین، طعمی متفاوت و خاطره انگیز را به ارمغان می آورد.

مهد پیتزا: شاهکارهای ایتالیایی

ایتالیا، زادگاه پیتزا، جایی است که هنر پخت این غذای محبوب به کمال خود رسیده است. پیتزاهای ایتالیایی به دلیل سادگی، کیفیت بالای مواد اولیه و توجه به جزئیات، در سراسر جهان شهره هستند. در این بخش، به سه نمونه از مشهورترین پیتزاهای ایتالیایی می پردازیم که هر کدام داستانی شنیدنی و طعمی فراموش نشدنی دارند.

پیتزا مارگاریتا (Pizza Margherita)

پیتزا مارگاریتا، بیش از یک غذا، نمادی از فرهنگ و تاریخ ایتالیاست. این پیتزا که به نام ملکه مارگاریتا ساووی، همسر پادشاه اومبرتو اول ایتالیا، نام گذاری شده، در سال ۱۸۸۹ توسط سرآشپز رافائله اسپوزیتو ابداع شد. او این پیتزا را با رنگ های پرچم ایتالیا – سبز (ریحان)، سفید (موزارلا) و قرمز (گوجه فرنگی) – تزئین کرد تا ادای احترامی به ملکه باشد.

سادگی و کیفیت در پیتزا مارگاریتا حرف اول را می زند. مواد اصلی شامل سس گوجه فرنگی تازه (معمولاً از نوع سان مارزانو)، پنیر موزارلای بافلو (di Bufala) یا فیر دی لاته (Fior di Latte) و برگ های تازه ریحان است. خمیر آن نازک و در تنور چوبی با حرارت بسیار بالا پخته می شود تا لبه های پف دار و کمی سوخته (کورنیچونه) و وسط نرم و لطیفی داشته باشد. این پیتزا نمونه ای بی نقص از فلسفه آشپزی ایتالیایی است: استفاده از بهترین مواد اولیه در ساده ترین شکل ممکن برای خلق طعمی بی نظیر.

پیتزا ناپولیتانا (Pizza Napoletana)

پیتزا ناپولیتانا یا همان پیتزای ناپلی، اصیل ترین و شاید مقدس ترین نوع پیتزا در جهان است. خاستگاه این پیتزا شهر ناپل در جنوب ایتالیاست و پخت آن تحت قوانین سختگیرانه ای توسط انجمن «Associazione Verace Pizza Napoletana» (AVPN) انجام می شود. این قوانین، تضمین کننده اصالت و کیفیت این پیتزا هستند.

ویژگی های پیتزا ناپولیتانا شامل خمیر بسیار نازک در مرکز و لبه های پف دار و متخلخل است که به آن «کورنیچونه» می گویند. خمیر فقط با آرد، آب، نمک و مایه خمیر تهیه می شود و حداقل ۸ تا ۲۴ ساعت استراحت می کند. پخت آن در تنور چوبی (فر هیزمی) با حرارت حداقل ۴۸۵ درجه سانتی گراد و تنها برای ۶۰ تا ۹۰ ثانیه انجام می شود. این پخت سریع باعث می شود که خمیر بافتی لطیف و کمی دودی پیدا کند. دو نوع اصلی آن «مارینارا» (با گوجه فرنگی، سیر، اورگانو و روغن زیتون) و «مارگاریتا» است که هر دو از سس گوجه فرنگی غلیظ و پنیر موزارلای تازه استفاده می کنند.

پانزروتو فریتو (Panzerotto Fritto)

پانزروتو فریتو را می توان به عنوان «کالزون سرخ شده» معرفی کرد، اما این توصیف عدالت را در مورد طعم و بافت منحصربه فرد آن به جا نمی آورد. پانزروتو، به خصوص در منطقه پولیا (Puglia) در جنوب ایتالیا، بسیار محبوب است. این پیتزای کوچک و هلالی شکل، از خمیری مشابه پیتزا تهیه می شود، اما به جای پخته شدن در فر، در روغن داغ سرخ می شود.

داخل پانزروتو معمولاً با سس گوجه فرنگی و پنیر موزارلا پر می شود، اما می توان انواع دیگری از مواد مانند ژامبون، قارچ یا حتی ریکوتا را نیز در آن یافت. سرخ شدن در روغن باعث می شود که خمیر بیرونی کاملاً ترد و طلایی شود، در حالی که داخل آن همچنان نرم و مواد داخلی داغ و آبدار باقی بمانند. این غذای خیابانی، یک تجربه متفاوت از پیتزاست که با هر لقمه، طعمی لذیذ و دلنشین را به ارمغان می آورد و برای بسیاری از ایتالیایی ها یادآور دوران کودکی و شادی است.

نوآوری و تنوع: پیتزاهای آمریکایی

پیتزا، پس از مهاجرت به آمریکا، دستخوش تحولات عظیمی شد و هر منطقه از این کشور پهناور، نسخه خاص خود را از این غذای ایتالیایی خلق کرد. پیتزاهای آمریکایی اغلب با خمیر ضخیم تر، مواد رویه فراوان تر و روش های پخت متفاوت شناخته می شوند. در ادامه به معرفی برخی از مشهورترین سبک های پیتزا در آمریکا می پردازیم.

پیتزا دیترویت (Detroit-Style Pizza)

پیتزا دیترویت با شکل مستطیلی و خمیر ضخیم و اسفنجی خود، به سرعت در حال محبوب شدن در سراسر جهان است. این پیتزا اولین بار در دهه ۱۹۴۰ در دیترویت، میشیگان، در تابه های فلزی مستطیلی که معمولاً برای حمل قطعات خودرو استفاده می شدند، پخته شد. یکی از ویژگی های بارز آن، پخت پنیر تا لبه های خمیر است که باعث می شود لبه ها برشته و کاراملی شوند و طعمی بی نظیر پیدا کنند.

ترتیب مواد روی پیتزا دیترویت نیز متفاوت است؛ ابتدا پنیر (معمولاً آجری یا موزارلا) روی خمیر قرار می گیرد، سپس سس گوجه فرنگی روی پنیر ریخته می شود و در نهایت سایر مواد مانند پپرونی به آن اضافه می شوند. این روش پخت باعث می شود که سس گوجه فرنگی طعم خود را حفظ کرده و پنیر به خوبی ذوب شود و با خمیر ترکیب شود.

پیتزا شیکاگو (Chicago Deep Dish Pizza)

پیتزا شیکاگو، که به آن «پیتزای تابه ای عمیق» نیز می گویند، به هیچ وجه شبیه به پیتزاهای معمول نیست و بیشتر به یک پای یا کیش شور شباهت دارد. این سبک پیتزا در دهه ۱۹۴۰ در شیکاگو، ایلینوی، ابداع شد و با لایه های ضخیم و فراوان مواد خود شناخته می شود. خمیر آن به شکل یک کاسه عمیق در تابه فشار داده می شود و سپس با مقادیر زیادی پنیر موزارلا، انواع سوسیس و گوشت، سبزیجات و در نهایت یک لایه ضخیم از سس گوجه فرنگی پوشانده می شود.

پخت طولانی مدت در فر باعث می شود که تمام مواد به خوبی با هم ترکیب شده و یک پیتزای سنگین و بسیار سیرکننده را به وجود آورند. پیتزا شیکاگو برای کسانی که به دنبال یک وعده غذایی کامل و پرملات هستند، انتخابی ایده آل است و با هر برش، تجربه ای غنی از طعم و بافت را ارائه می دهد.

پیتزا نیویورک (New York-Style Pizza)

پیتزا نیویورک، نماد فست فود خیابانی این شهر پر جنب و جوش، با خمیر نازک، تُرد در لبه ها و نرم و قابل تا شدن در وسط شناخته می شود. این ویژگی خاص به شما امکان می دهد که یک تکه بزرگ پیتزا را به راحتی تا کرده و با یک دست میل کنید، که برای سبک زندگی سریع نیویورکی ها بسیار مناسب است. خمیر این پیتزا معمولاً با مایه خمیر، آب، آرد و کمی شکر و نمک تهیه می شود و در فر آجری با دمای بالا پخته می شود.

مواد رویه معمولاً ساده هستند: سس گوجه فرنگی سبک و پنیر موزارلا با کیفیت خوب. البته می توان انواع تاپینگ های دیگر را نیز به آن اضافه کرد. پیتزا نیویورک معمولاً به صورت اسلایسی فروخته می شود و به دلیل سادگی، طعم قوی و بافت دلپذیر، یکی از محبوب ترین انواع پیتزا در آمریکا و حتی جهان است.

پیتزا شهر اولد فورج (Old Forge Pizza)

پیتزا اولد فورج، که خاستگاه آن شهر کوچک اولد فورج در پنسیلوانیا است، یک سبک پیتزای منطقه ای کمتر شناخته شده اما بسیار محبوب است. این پیتزا به شکل مربعی پخته می شود و به دو نوع قرمز (با سس گوجه) و سفید (بدون سس گوجه) تقسیم می شود. ویژگی بارز این پیتزا، خمیر برشته و استفاده از ترکیبی خاص از پنیرهای سفید است که معمولاً شامل پنیرهای آمریکایی و موزارلا می شود.

پیتزای سفید اولد فورج، که گاهی با پیاز کاراملی شده و ادویه های معطر سرو می شود، طعمی ملایم و دلنشین دارد. این پیتزا اغلب در سینی های بزرگ پخته می شود و سپس به قطعات مربعی تقسیم می گردد، که برای سرو در جمع های بزرگ بسیار مناسب است.

پیتزا سبک سنت لوئیس (St. Louis-Style Pizza)

پیتزا سنت لوئیس با چند ویژگی منحصربه فرد، خود را از سایر پیتزاهای آمریکایی متمایز می کند. اولین ویژگی، خمیر آن است که بدون مایه خمیر تهیه می شود، در نتیجه بسیار نازک، ترد و شبیه به بیسکویت است. این خمیر تُرد به اندازه ای نازک است که هنگام گاز زدن، صدایی شبیه به ترد شدن چیپس ایجاد می کند.

ویژگی دوم استفاده از پنیر پروول (Provel) است. پروول ترکیبی از پنیرهای پروولون، چدار و سوئیس است که به پیتزا طعمی خاص و بافتی بسیار کشدار و چسبنده می دهد. سس گوجه فرنگی روی این پیتزا معمولاً کمی شیرین است. در نهایت، پیتزا سنت لوئیس به جای برش های مثلثی، به صورت مربعی (Known as party cut or tavern cut) بریده می شود که خوردن آن را آسان تر می کند.

پیتزا به سبک اوهایو ولی (Ohio Valley-Style Pizza)

پیتزا به سبک اوهایو ولی که در منطقه رودخانه اوهایو، به ویژه در وست ویرجینیا، محبوب است، روش سرو بسیار خاصی دارد. این پیتزا معمولاً به شکل مربعی پخته می شود و شامل خمیری نسبتاً نازک، سس گوجه فرنگی و گوشت پخته شده (مانند سوسیس یا پپرونی) است. اما نکته منحصربه فرد آن، اضافه کردن پنیر موزارلای رنده شده سرد به محض خروج پیتزا از فر است.

این روش باعث می شود که پنیر فقط کمی گرم شود و ذوب نگردد، که تجربه ای متفاوت از بافت و طعم پنیر روی پیتزا ایجاد می کند. برخی معتقدند که این سبک سرو، طعم تازگی پنیر را حفظ کرده و کنتراست جالبی با مواد داغ پیتزا ایجاد می کند.

پیتزا به سبک کواد سیتی (Quad City-Style Pizza)

پیتزا کواد سیتی، که در منطقه کواد سیتی ایالت های آیووا و ایلینوی محبوب است، دارای ویژگی های متمایز کننده است. خمیر این پیتزا حاوی مالت جو است که به آن طعمی شیرین و کاراملی می دهد. سس گوجه فرنگی آن نیز معمولاً کمی تند و پر ادویه است.

یکی دیگر از ویژگی های مهم، ترتیب قرار دادن مواد است: معمولاً سوسیس یا گوشت چرخ کرده روی خمیر قرار می گیرد و سپس پنیر روی آن ریخته می شود. اما خاص ترین جنبه پیتزا کواد سیتی، شکل برش آن است. این پیتزا به جای برش های مثلثی یا مربعی، به صورت نواری (strip cut) بریده می شود که باعث می شود هر قطعه دارای لبه های برشته بیشتری باشد و خوردن آن نیز آسان تر شود.

طعم های ناشناخته و جذاب: پیتزاهای سایر نقاط جهان

پیتزا، تنها در ایتالیا و آمریکا محدود نمی شود. در اقصی نقاط جهان، کشورها و فرهنگ های مختلف، این غذای دوست داشتنی را با ذائقه و مواد اولیه محلی خود سازگار کرده اند و طعم های جدید و هیجان انگیزی را به وجود آورده اند. در این بخش، به سراغ پیتزاهایی می رویم که شاید کمتر شنیده باشید، اما هر کدام داستانی از فرهنگ و خلاقیت آشپزی را روایت می کنند.

لاهماجون (Lahmacun)، ترکیه

لاهماجون که اغلب به آن «پیتزای ترکی» نیز می گویند، در واقع یک نان مسطح بسیار نازک است که با لایه ای از مواد خوش عطر و طعم پوشیده می شود. مواد رویه شامل گوشت چرخ کرده (معمولاً گوسفند یا گوساله)، گوجه فرنگی، پیاز، فلفل و سبزیجات معطر مانند جعفری است. لاهماجون در تنور داغ پخته می شود تا کاملاً ترد و برشته شود.

معمولاً آن را با آب لیمو و سبزیجات تازه مانند جعفری یا سالاد، لوله شده میل می کنند. این غذای سریع و محبوب، یک میان وعده یا وعده غذایی سبک ایده آل در ترکیه و کشورهای اطراف است و به دلیل طعم های تند و تازه خود شهرت دارد. لاهماجون هیچ پنیری ندارد.

پیده (Pide)، ترکیه

پیده، یکی دیگر از شاهکارهای نان و مواد رویه ترکی، با شکل قایقی و لبه های برجسته خود شناخته می شود. این نان قایقی شکل، که گاهی اوقات به آن «پیتزای قایقی» نیز می گویند، با طیف وسیعی از مواد پر می شود. از گوشت چرخ کرده و پیاز گرفته تا پنیرهای محلی، تخم مرغ، سوسیس تند (سوجوک) و سبزیجات مختلف.

خمیر پیده کمی ضخیم تر از لاهماجون است و به دلیل لبه هایش که به سمت بالا آمده اند، مواد داخل آن به خوبی حفظ می شوند. پیده یک غذای محبوب و سیرکننده است که می توان آن را به عنوان یک وعده غذایی اصلی یا میان وعده میل کرد و تنوع مواد آن به هر سلیقه ای پاسخ می دهد.

خاچاپوری (Khachapuri)، گرجستان

خاچاپوری نه تنها یک پیتزا، بلکه غذای ملی گرجستان و نمادی از فرهنگ این کشور است. این نان قایقی یا گرد شکل، با پنیرهای محلی مختلف پر می شود و در انواع متعددی تهیه می گردد. معروف ترین نوع آن، «آجارولی خاچاپوری» (Adjaruli Khachapuri)، است که در مرکز آن یک تخم مرغ نیمرو و تکه ای کره قرار می گیرد.

وقتی خاچاپوری داغ از فر بیرون می آید، تخم مرغ و کره را با پنیر مخلوط می کنند و سپس با تکه هایی از نان، این مخلوط لذیذ و گرم را میل می کنند. خاچاپوری یک غذای بسیار غنی و دلپذیر است که هم به عنوان صبحانه و هم به عنوان یک وعده غذایی اصلی سرو می شود و طعم بی نظیر پنیر ذوب شده آن در کنار نان تازه، تجربه ای فراموش نشدنی را رقم می زند.

لانگوس (Langos)، مجارستان

لانگوس، یک غذای خیابانی محبوب در مجارستان، نوعی نان سرخ شده است که با رویه های متنوعی سرو می شود. خمیر لانگوس از آرد، آب، مایه خمیر و نمک تهیه شده و سپس به صورت دایره ای شکل پهن و در روغن داغ سرخ می شود تا طلایی و پف دار گردد.

رویه سنتی لانگوس شامل خامه ترش، سیر له شده و پنیر رنده شده (معمولاً پنیر ادام یا موزارلا) است. البته می توان رویه های شیرین مانند مربا یا شکلات نیز به آن اضافه کرد. لانگوس به دلیل بافت تُرد بیرونی و نرم داخلی، و همچنین ترکیب طعم های سیر و خامه، یک میان وعده دلچسب و پرطرفدار است.

زاپیکانکا (Zapiekanka)، لهستان

زاپیکانکا، یک فست فود خیابانی کلاسیک لهستانی است که می توان آن را به عنوان «ساندویچ باگت روباز» یا «پیتزای باگتی» توصیف کرد. پایه این غذا نصفه یک نان باگت است که روی آن را با قارچ های تفت داده شده، پنیر (معمولاً پنیر چدار یا موزارلا) و گاهی اوقات مواد دیگری مانند ژامبون یا پیاز می پوشانند.

سپس زاپیکانکا در فر پخته می شود تا پنیر ذوب و برشته شود. پس از پخت، معمولاً با مقدار زیادی سس کچاپ، پیازچه و ادویه های دیگر سرو می شود. این غذای ساده و ارزان، یک گزینه سریع و خوشمزه برای کسانی است که به دنبال یک میان وعده دلچسب در خیابان های لهستان هستند.

پیتزای کباب (Kebab Pizza)، سوئد

در سوئد، پیتزا به شکل کاملاً متفاوتی تکامل یافته و پیتزای کباب به یکی از محبوب ترین انواع آن تبدیل شده است. این پیتزا ترکیبی از پیتزای سنتی با طعم های خاورمیانه ای کباب است. رویه آن معمولاً شامل گوشت کباب (دونر یا شاورما)، فلفل تند، پیاز، سالاد تازه و مهم تر از همه، سس ماست خامه ای است.

سس ماست خامه ای که اغلب با سیر و سبزیجات معطر تهیه می شود، طعم شیرین و تندی به پیتزا می بخشد و آن را از سایر پیتزاها متمایز می کند. پیتزای کباب در سوئد، یک گزینه محبوب برای وعده های شبانه است و به دلیل ترکیب منحصربه فرد طعم ها، تجربه ای جدید را برای دوستداران پیتزا فراهم می کند.

پیسالادیر (Pissaladière)، فرانسه

پیسالادیر، یک پیتزای سنتی از منطقه نیس (Nice) در جنوب فرانسه، نشان می دهد که پیتزا همیشه نیازی به پنیر ندارد. این غذای خوشمزه از خمیر نان ضخیم (شبیه به فوکاچا) تشکیل شده که روی آن با پیاز کاراملی شده فراوان، زیتون سیاه محلی (معمولاً نوع نیسوا) و ماهی آنچوی پوشانده می شود.

پیازها به آرامی تفت داده می شوند تا کاملاً شیرین و نرم شوند و آنچوی ها طعمی شور و اومیامی به آن می بخشند. پیسالادیر معمولاً به صورت سرد یا ولرم سرو می شود و یک پیش غذای عالی یا میان وعده ای لذیذ، به خصوص در کنار یک لیوان نوشیدنی خنک، است. طعم های غنی و لایه لایه آن، نمادی از آشپزی مدیترانه ای فرانسه است.

کوکا دی ریکاپته (Coca de Recapte)، اسپانیا

کوکا دی ریکاپته، یک پیتزای خاص از منطقه کاتالونیا در اسپانیا، یکی دیگر از انواع پیتزای بدون پنیر است که طعم های مدیترانه ای را به بهترین شکل به نمایش می گذارد. خمیر این پیتزا معمولاً از نوع تخمیر شده است که پس از پخت، بافتی لطیف و کمی تُرد دارد. رویه آن مملو از سبزیجات تازه و فصلی مانند فلفل دلمه ای، بادمجان، کدو سبز و پیاز است که همگی کباب یا تفت داده شده اند.

گاهی اوقات به این ترکیب، ماهی شور (مانند ماهی کاد یا ساردین) یا تکه های گوشت اضافه می شود. کوکا دی ریکاپته نه تنها یک غذای ساده و سالم است، بلکه به دلیل طعم های شیرین سبزیجات و کمی شوری ماهی، بسیار دلپذیر و طراوت بخش است و به خوبی فرهنگ غذایی غنی کاتالونیا را بازتاب می دهد.

ماناکیش (Manakish)، لبنان

ماناکیش، یک غذای سنتی و محبوب در لبنان و سایر کشورهای خاورمیانه، اغلب به عنوان صبحانه یا میان وعده سرو می شود. این نان گرد و مسطح که شبیه پیتزا است، با رویه های مختلفی تهیه می گردد. معروف ترین نوع آن، ماناکیش زعتر است که با مخلوطی از روغن زیتون و زعتر (ادویه ای شامل آویشن، سماق و کنجد) پوشانده می شود.

انواع دیگر ماناکیش شامل رویه هایی با گوشت چرخ کرده (لحم بعجین) یا پنیر (جبنه) هستند. خمیر ماناکیش در تنور پخته می شود تا نرم و کمی برشته شود. این غذای ساده اما خوش طعم، یک آغاز عالی برای روز یا یک میان وعده سریع و مغذی است که با عطر و طعم خاص زعتر، تجربه ای از آشپزی لبنانی را به ارمغان می آورد.

پیتزا مایو جاگا (Mayo Jaga Pizza)، ژاپن

پیتزا مایو جاگا، یک پیتزای خاص و محبوب در ژاپن است که نام آن از ترکیب کلمات مایونز (Mayo) و سیب زمینی (Jaga) گرفته شده است. این پیتزا ترکیبی غیرمنتظره اما خوشمزه از طعم های غربی و شرقی را ارائه می دهد. رویه آن معمولاً شامل سیب زمینی آب پز یا بخارپز، ذرت، گوشت (مانند بیکن یا سوسیس)، پیاز و پنیر موزارلا است.

اما چیزی که آن را واقعاً متمایز می کند، استفاده سخاوتمندانه از سس مایونز است که به صورت خطوطی روی پیتزا ریخته می شود. این سس مایونز، به پیتزا طعمی خامه ای و کمی شیرین می دهد که با سایر مواد به خوبی ترکیب می شود. پیتزا مایو جاگا نمونه ای بارز از خلاقیت ژاپنی در تطبیق غذاهای بین المللی با ذائقه محلی است.

اوکونومیاکی (Okonomiyaki)، ژاپن

اوکونومیاکی، که به معنای «آنچه دوست داری کباب کنی» است، یک غذای پنکک شور ژاپنی است که اغلب به آن «پیتزای ژاپنی» می گویند. این غذا از یک خمیر پایه شامل آرد، تخم مرغ و کلم خرد شده تشکیل شده است. سپس مواد مختلفی مانند گوشت (خوک، مرغ یا غذاهای دریایی)، میگو، ماهی مرکب، سبزیجات و رشته فرنگی به آن اضافه می شود.

اوکونومیاکی روی یک گریل داغ (تپانیاکی) پخته می شود و پس از پخت، با سس مخصوص اوکونومیاکی (شبیه سس باربیکیو شیرین و شور)، سس مایونز، جلبک دریایی (آئونوری) و پولک های ماهی (کاتسووبوشی) تزئین می شود. این پولک ها بر اثر حرارت، رقصان می شوند و جلوه ای جذاب به غذا می بخشند. اوکونومیاکی یک غذای تعاملی و بسیار خوش طعم است که در مناطق مختلف ژاپن، با سبک های پخت و مواد متفاوت سرو می شود.

پیتزا هاگیز (Haggis Pizza)، اسکاتلند

پیتزا هاگیز، یک نوآوری جسورانه در دنیای پیتزا، از اسکاتلند سرچشمه می گیرد و یک پیچش مدرن به غذای سنتی این کشور، یعنی هاگیز، می بخشد. هاگیز یک خوراک سنتی اسکاتلندی است که از دل، جگر و شش گوسفند خرد شده و پخته شده با بلغور جو دوسر، پیاز، نمک و ادویه تهیه می شود. حالا تصور کنید این ترکیب منحصربه فرد را به عنوان رویه پیتزا استفاده کنید!

در پیتزا هاگیز، تکه های هاگیز روی یک خمیر پیتزای معمولی به همراه سس گوجه فرنگی و پنیر موزارلا (و گاهی اوقات پیاز یا سایر سبزیجات) قرار می گیرد. این ترکیب، طعمی غنی، تند و خاکی به پیتزا می دهد که برای دوستداران غذاهای سنتی و جسورانه بسیار جذاب است. پیتزا هاگیز نمادی از تلفیق سنت و نوآوری در آشپزی مدرن است.

پیتزای سرخ شده (Fried Pizza)، اسکاتلند

اسکاتلند نه تنها به خاطر هاگیز پیتزا معروف است، بلکه نوع دیگری از پیتزای متفاوت را نیز به دنیا معرفی کرده است: پیتزای سرخ شده. همانطور که از نامش پیداست، این پیتزا شامل یک پیتزای کامل یا قسمتی از آن است که به طور کامل در روغن داغ و جوشان سرخ می شود. این غذا که یک خوراکی محبوب در فیش اند چیپس فروشی ها (chippies) است، بافتی فوق العاده ترد و روغنی پیدا می کند.

معمولاً یک پیتزای ساده با سس گوجه فرنگی و پنیر را انتخاب می کنند و سپس آن را در خمیر مخصوص (batter) می پوشانند و سرخ می کنند. نتیجه یک پیتزای بسیار کالری زا اما با طعمی غنی و بافتی بی نظیر است که برای تجربه یک غذای خیابانی متفاوت و پرانرژی مناسب است.

پیتزا بول گوگی (Bulgogi Pizza)، کره

پیتزا بول گوگی، شاهکار آشپزی کره ای در دنیای پیتزا، ترکیبی بی نظیر از طعم های شیرین و شور است. این پیتزا نام خود را از بولگوگی (Bulgogi)، یک غذای سنتی کره ای شامل گوشت گوساله نازک بریده شده و مرینیت شده در سس سویا، سیر، روغن کنجد و شکر، می گیرد. گوشت بولگوگی پخته شده به عنوان ماده اصلی روی پیتزا استفاده می شود.

علاوه بر گوشت بولگوگی، این پیتزا معمولاً با فلفل دلمه ای، قارچ، پیاز و پنیر موزارلا پوشانده می شود. سس پیتزا نیز ممکن است دارای طعم های آسیایی باشد. پیتزا بول گوگی یک تجربه طعمی منحصربه فرد است که شیرینی ملایم گوشت بولگوگی با پنیر ذوب شده و سبزیجات ترکیب می شود و برای کسانی که به دنبال طعم های جدید و هیجان انگیز هستند، بسیار جذاب است.

مسخن (Mussakhan)، فلسطین

مسخن، یک غذای سنتی و ملی فلسطینی، اگرچه به معنای واقعی کلمه پیتزا نیست، اما به دلیل شباهت ظاهری و نحوه سرو آن، در لیست پیتزاهای جهانی جای می گیرد. این غذا بر پایه یک نان سنتی بزرگ و نازک به نام نان تابون است که در تنورهای سنتی پخته می شود. روی نان تابون، مرغ پخته شده با استخوان (اغلب به صورت ریش ریش شده)، پیاز کاراملی شده فراوان، سماق (ادویه ای قرمز رنگ با طعم ترش) و دانه کاج قرار می گیرد.

مسخن، که هیچ پنیری در آن استفاده نمی شود، یک غذای بسیار خوش عطر و طعم است که با روغن زیتون فراوان و گرم سرو می شود. طعم ترش و دودی سماق در کنار شیرینی پیاز و طعم غنی مرغ، مسخن را به یک غذای لذیذ و محبوب در منطقه تبدیل کرده است. این غذا نه تنها یک وعده غذایی است، بلکه نمادی از مهمان نوازی و فرهنگ فلسطینی است.

فوگازا (Fugazza)، آرژانتین

فوگازا، یک پیتزای محبوب در آرژانتین، شباهت های زیادی به فوکاچای ایتالیایی دارد اما با ویژگی های خاص خود شناخته می شود. خمیر آن نسبتاً ضخیم و اسفنجی است و بافتی لطیف دارد. ویژگی اصلی فوگازا، رویه فراوان پیاز است که به صورت حلقه های نازک یا خرد شده، روی خمیر قرار می گیرد.

این پیتزا معمولاً بدون سس گوجه فرنگی و تنها با روغن زیتون، پیاز، نمک و آویشن تهیه می شود. گاهی اوقات کمی پنیر پارمزان رنده شده نیز به آن اضافه می کنند. نوع دیگر آن فوگازتا (Fugazzetta) است که لایه ای از پنیر موزارلا بین دو لایه خمیر پیتزا و روی آن پیاز دارد. فوگازا یک غذای ساده اما بسیار خوش طعم است که عطر و طعم پیاز پخته شده در روغن زیتون، آن را به یک تجربه بی نظیر تبدیل می کند.

پیتزای ایرانی

پیتزا در ایران نیز، مانند بسیاری از نقاط جهان، بومی سازی شده و به سبک و سلیقه ایرانیان تطبیق یافته است. پیتزای ایرانی تنوع بسیار بالایی در مواد تشکیل دهنده دارد و به همین دلیل، نمی توان یک دستور پخت واحد برای آن در نظر گرفت. با این حال، شکل دایره ای آن و استفاده از خمیر نسبتاً ضخیم (گاهی بافتی نرم و پف دار) از ویژگی های مشترک آن است.

مواد رویه در پیتزای ایرانی بسیار گسترده است و می تواند شامل انواع سوسیس و کالباس، گوشت چرخ کرده، قارچ، فلفل دلمه ای، زیتون، ذرت و پیاز باشد. سس گوجه فرنگی نیز معمولاً با کمی ادویه جات ایرانی طعم دار می شود و پنیر موزارلا به وفور استفاده می گردد. پیتزای ایرانی، با طعم های آشنا و دلنشین خود، به یکی از محبوب ترین فست فودها در کشور تبدیل شده و هر کس می تواند نسخه مورد علاقه خود را پیدا کند.

چرا این همه تفاوت؟ دلایل تنوع پیتزا در سراسر جهان

پس از این سفر جذاب به دنیای پیتزاها، این سوال مطرح می شود که چرا یک غذای واحد تا این حد می تواند در نقاط مختلف جهان متفاوت باشد؟ این تنوع، ریشه در عوامل متعددی دارد که به تکامل و بومی سازی پیتزا در هر فرهنگ کمک کرده اند. درک این دلایل، عمق بیشتری به درک ما از پیتزا و ارتباط آن با فرهنگ ها می بخشد.

ذائقه و مواد اولیه محلی

اولین و شاید مهم ترین دلیل تنوع پیتزا، ذائقه محلی و دسترسی به مواد اولیه بومی است. هر منطقه جغرافیایی، محصولات کشاورزی، دامپروری و دریایی خاص خود را دارد. برای مثال، در سواحل مدیترانه، استفاده از ماهی و سبزیجات تازه رایج است، در حالی که در مناطق سردسیر، گوشت و پنیرهای غنی بیشتر کاربرد دارند. همچنین، ترجیحات طعمی مردم یک منطقه (شیرین، تند، ترش، شور) به طور مستقیم بر انتخاب مواد و نحوه طعم دار کردن پیتزا تأثیر می گذارد.

فرهنگ آشپزی

فرهنگ آشپزی یک منطقه نقش بسزایی در شکل گیری پیتزاهای بومی دارد. روش های پخت سنتی، استفاده از ادویه جات خاص، و حتی عادات غذایی (مثلاً پیتزا به عنوان صبحانه یا غذای اصلی) همگی بر این تنوع اثر می گذارند. به عنوان مثال، در برخی فرهنگ ها، نان نقش محوری در رژیم غذایی دارد و پیتزا به عنوان یک نان رویه دار تکامل می یابد، در حالی که در دیگر مناطق، پیتزا به عنوان یک غذای کامل و مجلسی تر دیده می شود.

تاریخ و اقتصاد

تحولات تاریخی و شرایط اقتصادی نیز در شکل گیری انواع پیتزا مؤثر بوده اند. مهاجرت ها، جنگ ها، و ارتباطات تجاری، همگی می توانند در معرفی مواد اولیه جدید یا ایده های آشپزی از یک منطقه به منطقه دیگر نقش داشته باشند. همچنین، دسترسی به منابع (مثلاً چوب برای تنور هیزمی در گذشته) و هزینه های مربوط به مواد غذایی، بر نوع و میزان مواد استفاده شده در پیتزا تأثیر می گذارند. پیتزا در ابتدا غذایی ساده برای طبقه کارگر بود و بعدها به تدریج لوکس تر و متنوع تر شد.

خلاقیت و نوآوری

در نهایت، خلاقیت و نوآوری سرآشپزها و مردم محلی نیز دلیلی بر تنوع پیتزاهاست. آشپزان همیشه به دنبال راه هایی برای بهبود، تغییر یا شخصی سازی دستورالعمل ها هستند. این تمایل به آزمایش و تطبیق با سلیقه های جدید، باعث شده که پیتزا از قالب های سنتی خود فراتر رود و به صدها شکل و طعم مختلف در سراسر جهان پدیدار شود. هر پیتزای جدید، نه تنها یک دستور پخت، بلکه حاصل سال ها تلاش، ذوق و تجربه است.

پیتزا بیش از یک غذای ساده است؛ این خوراکی دوست داشتنی به نمادی از تبادل فرهنگی و خلاقیت بی پایان انسان در آشپزی تبدیل شده است.

جمع بندی: جشن طعم ها و پیوند فرهنگ ها

سفری که در این مقاله داشتیم، نشان داد که پیتزا چقدر می تواند متنوع، جذاب و پر از داستان باشد. از خاستگاه ساده اش در کوچه های ناپل ایتالیا تا نسخه های نوآورانه و بومی شده در آمریکا، ترکیه، ژاپن، کره و حتی ایران، پیتزا مرزها و فرهنگ ها را درنوردیده و به یک غذای جهانی تبدیل شده است.

هر پیتزا، نه تنها یک دستور پخت، بلکه آینه ای از ذائقه، تاریخ، جغرافیا و خلاقیت مردمانش است. این تنوع، دلیلی است بر قدرت آشپزی در ایجاد پیوند بین انسان ها و جشن گرفتن تفاوت هایمان. پیتزا به ما می آموزد که چگونه می توانیم از یک ایده اولیه مشترک، بی نهایت امکانات و طعم های جدید خلق کنیم.

امیدواریم این معرفی جامع از معروف ترین پیتزاهای دنیا، شما را به کشف طعم های جدید و گسترش افق های چشایی خود ترغیب کرده باشد. امتحان کردن این پیتزاهای منحصربه فرد، راهی عالی برای تجربه فرهنگ های مختلف و لذت بردن از هنر آشپزی در سراسر جهان است.

سوالات متداول

معروف ترین پیتزای دنیا کدام است؟

اگرچه محبوبیت پیتزاها به ذائقه شخصی بستگی دارد، اما پیتزا مارگاریتا و ناپولیتانا از ایتالیا به عنوان پایه گذار و نمادین ترین انواع پیتزا در جهان شناخته می شوند و بیشترین شهرت را دارند. این دو پیتزا به دلیل اصالت و سادگی طعم، در لیست معروف ترین ها قرار می گیرند.

پیتزا در ابتدا از کدام کشور آمده است؟

پیتزا در ابتدا از کشور ایتالیا، به خصوص شهر ناپل سرچشمه گرفته است. اولین پیتزای مدرن که شامل گوجه فرنگی، پنیر و ریحان بود، در قرن نوزدهم در این شهر تهیه شد و به تدریج در سراسر جهان گسترش یافت.

چه نوع پیتزاهایی بدون پنیر هستند؟

در میان معروف ترین پیتزاهای دنیا، برخی از انواع بدون پنیر نیز وجود دارند. از جمله این پیتزاها می توان به لاهماجون ترکیه، پیسالادیر فرانسه، کوکا دی ریکاپته اسپانیا و مسخن فلسطین اشاره کرد که هر کدام با مواد و طعم های خاص خود، تجربه ای متفاوت را ارائه می دهند.

آیا پیتزاهای شیرین هم در دنیا وجود دارند؟

بله، در برخی نقاط جهان و در فرهنگ های مختلف، پیتزاهای شیرین نیز یافت می شوند که بیشتر به عنوان دسر یا میان وعده های خاص سرو می شوند. اگرچه در لیست پیتزاهای اصلی به طور مستقیم اشاره ای نشد، اما می توان پیتزاهایی با رویه های میوه، شکلات، مارشمالو یا حتی خمیرهای شیرین را در منوی برخی کافه ها و رستوران ها پیدا کرد.

تفاوت اصلی پیتزای ایتالیایی و آمریکایی چیست؟

تفاوت اصلی پیتزای ایتالیایی و آمریکایی در چند جنبه کلیدی است: ضخامت و بافت خمیر (ایتالیایی نازک و ترد، آمریکایی ضخیم تر و حجیم تر)، نوع و میزان مواد رویه (ایتالیایی ساده و باکیفیت، آمریکایی پرملات و متنوع)، و روش پخت (ایتالیایی سریع در تنور چوبی، آمریکایی متفاوت و گاهی در تابه های خاص).

کدام پیتزاها شکل مستطیلی یا مربعی دارند؟

چندین نوع از معروف ترین پیتزاهای دنیا با شکل مستطیلی یا مربعی شناخته می شوند. از جمله این پیتزاها می توان به پیتزا دیترویت و پیتزا شهر اولد فورج در آمریکا، پیتزا سبک سنت لوئیس (که مربعی بریده می شود) و پیتزا به سبک اوهایو ولی اشاره کرد که همگی از ظروف پخت مستطیلی استفاده می کنند.