شفافیت و حکمرانی در حوزه رسانه

شفقنا- اگر استراتژی اطلاع رسانی عمومی از حالت انفعالی فعال شود، مشکل ارتباط با مردم به صورت مستقل و اساسی حل می شود. استراتژی فعال شفافیت است. وضوح اطلاعات یک پیش نیاز است. باعث ایجاد اعتماد و در نتیجه افزایش سرمایه اجتماعی می شود. مزایای بسیاری دارد که فراتر از بحث کنونی ما است. در این میان مردم رابطه حاکم با مردم (از زیردستان تا اربابان)، شایستگی و راه اساسی مبارزه با فساد را ویژه می دانند.

به گزارش شفقنا، «شفافیت و مدیریت در حوزه ارتباطات» نام یادداشت دکتر.

من برای شرکت در جلسه ارزیابی سیاست های اطلاعاتی دولت دعوت شدم. چون نتونستم شرکت کنم، نظراتم رو خلاصه می کنم:

1– دولت (مقامات مجریه) بیشترین سهم و وزن را در دولت (حاکمیت) دارد و بنابراین سیاست آن به ارز غالب تبدیل می شود. بنابراین اصلاح و بهبود سیاست های دولت در همه زمینه ها موجب رونق کشور خواهد شد.
2– سیاست ارتباطات عمومی کشور بر چهار رکن نادیده انگاشتن، منکر، تاخیر و تبلیغ استوار است.
ماهیت و کارکرد رسانه ها مبتنی بر اقناع است، اما این روش ها اقناع کننده نیستند و منجر به از بین رفتن سرمایه اجتماعی می شوند. در غیاب سرمایه اجتماعی غنی، تاکید بیش از حد بر این روش ها چرخه ای را به وجود می آورد که از بین می رود و از قضا مشکل را تشدید می کند. نمونه های زیادی وجود دارد.

3– در سیاست انکار، اتفاقی که در عصر اینترنت و تصاویر تلفن همراه رخ داده و مردم دیده اند، از ابتدا تکذیب می شود، در این سیاست معمولا از ابزارهای قانونی و فراقانونی استفاده می شود. ارتباط با شوراها و نهادهای متعدد و یکپارچه و روابط قانونی و غیرقانونی برای پیوند هر رویداد و پدیده ای با امنیت ملی یکی از آنهاست. نتیجه آشکار این سیاست و ترکیب منکر و سرکوب، انتقال قدرت رسانه ای به آن سوی مرز است.

4– در چند وقت اخیر محدودیت های تبلیغاتی از تعاریف بین المللی خود فراتر رفته و با آمارهای مضحک باعث بی اعتمادی ملی می شوند. آنها فکر می کنند حقیقت همان چیزی است که ما در جایگاه ها و رسانه ها می گوییم. هیچ کس شجاعت و صبر و اطلاعاتی برای آسیب رساندن ندارد. ندانستیم که این مفهوم به سرعت اعتماد مردم را به مسیولان (و رسانه ها) از بین می برد.
در غیاب انسانهای دلسوز و آگاه، سرپرستی غالب است و پیر خردمندی نیست که خاک را بر تن تنبل ها بریزد و از کج خلقی جلوگیری کند. هرکسی که برد تیم فوتبال مقابل ژاپن را به رییس دولت نسبت داد، به این فکر نمی کند که در مورد باخت بعدی چه بگوید؟! احتمالا احسنت به جای استیضاح و برکناری می شنود که چنین دستاوردهایی هر روز بیشتر می شود.

5– انکار، تاخیر و تبلیغات از قبل وجود داشت و متاسفانه خطوط اصلی ارتباط را تشکیل می داد. این سیاست ها مانع از ظهور رسانه ای جسور و پرسشگر (و البته آموزنده) شد. اما آنچه که نگاه به وضعیت کنونی و سه برابر شدن آن است، سهل انگاری است.
این دولت ترجیح می دهد در برابر سوالات افکار عمومی و انتقاد نخبگان سکوت کند. هیچ اتفاقی نیفتاد! او می فهمد که اگر چند روز یک رسوایی را تحمل کند، رسوایی بعدی در مقیاس بزرگتر بیرون می آید و داستان فعلی را از ذهن مردم پاک می کند! مثلاً این لجاجت یک فضیلت دیگر هم دارد: رسانه ها و نخبگان که آنها را در حال صحبت با دیوار می بینند، به این نتیجه می رسند که ناراحت نباشند و سکوت کنند و بی تفاوت باشند.

6– این ستون ها یک چیز مشترک دارند: همه آنها منفعل هستند و کی می داند که در منفعل بودن ابتکار عمل از بین می رود و باید به امواج گوش فرا داد که در بیشتر موارد هر تلاشی که می کنیم شرایط را بدتر می کند. . مانند اکثر غرق شدگان، ضربه ناچیز آنها عامل غرق شدن آنها در نظر گرفته می شود.
اگر استراتژی اطلاعات عمومی به جای منفعل فعال شود، مشکل ارتباط با مردم به طور خودکار و اساسا حل می شود. استراتژی فعال شفافیت است. وضوح اطلاعات یک پیش نیاز است. باعث ایجاد اعتماد و در نتیجه افزایش سرمایه اجتماعی می شود. مزایای بسیاری دارد که فراتر از بحث کنونی ما است. در این میان مردم رابطه حاکم با مردم (از زیردستان تا اربابان)، شایستگی و راه اساسی مبارزه با فساد را ویژه می دانند.
در شفافیت، آمار و اسناد پشتیبان از قبل منتشر می شود. کسی که نور اول را روشن می کند فضا را بر اساس تیوری های ارتباطی ایجاد می کند و منتقدان باید روی زمین طراحی شده توسط ناشر اصلی بازی کنند و آمار و ارقام نادرست را مبنای تحلیل قرار ندهند و در عین حال انتشار اخبار جعلی نیز در حال افزایش است.

منتشر شده در سایت شفقنا: https://fa.shafaqna.com/news/1746609//