معرفی میوه های عجیب

در دنیای شگفت انگیز گیاهان تنوع بی نظیری از طعم ها رنگ ها و شکل ها پنهان شده است. در حالی که بسیاری از ما با میوه های رایجی مانند سیب موز یا پرتقال آشنا هستیم سیاره ما میزبان گنجینه ای از میوه های عجیب و کمتر شناخته شده است که هر کدام داستانی منحصر به فرد برای گفتن دارند. این میوه های عجیب که اغلب در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دورافتاده رشد می کنند نه تنها ظاهری خیره کننده و طعم هایی غیرمنتظره دارند بلکه سرشار از مواد مغذی و خواص درمانی شگفت انگیزی هستند که می توانند جنبه های جدیدی از سلامتی و آشپزی را به روی ما بگشایند. کشف این میوه های کمیاب پنجره ای به سوی تنوع زیستی زمین و پتانسیل های بی کران طبیعت برای تغذیه و درمان می گشاید و ما را به سفری هیجان انگیز در دنیای میوه هایی می برد که شاید هرگز نامشان را نشنیده باشید.

معرفی میوه های عجیب و کمیاب

دست بودا

دست بودا با نام علمی Citrus medica var. sarcodactylis یکی از عجیب ترین اعضای خانواده مرکبات است که به دلیل ظاهر منحصر به فردش نامگذاری شده است. این میوه به جای شکل گرد یا بیضی معمول مرکبات دارای بخش هایی انگشت مانند و کشیده است که از پایه میوه منشعب می شوند و شباهت زیادی به دست انسان در حالت دعا یا مراقبه دارد. این میوه بومی شمال شرقی هند و چین است و در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت می شود. برخلاف اکثر مرکبات دست بودا فاقد گوشت یا آب داخلی است و هسته ندارد. قسمت خوراکی آن عمدتاً پوست و بخش سفید زیر پوست (آلبدو) است که عطری بسیار قوی و دلپذیر دارد. این عطر شیرین و لیمویی دست بودا را به گزینه ای محبوب برای استفاده به عنوان خوشبوکننده طبیعی در محیط های داخلی تبدیل کرده است. در آشپزی نیز از پوست معطر آن برای تهیه مربا شیرینی عطر و طعم دهنده در غذاها و نوشیدنی ها استفاده می شود.

این میوه عجیب فراتر از ظاهر و عطر دلنشینش دارای خواص دارویی قابل توجهی در طب سنتی است. دست بودا به طور سنتی برای تسکین مشکلات گوارشی مانند نفخ و درد شکم استفاده می شود. همچنین اعتقاد بر این است که می تواند به کاهش فشار خون و بهبود عملکرد سیستم تنفسی از جمله تسکین سرفه و آسم کمک کند. مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها و ویتامین C موجود در آن به تقویت سیستم ایمنی بدن و مبارزه با عفونت ها کمک می کند. ترکیبات موجود در دست بودا ممکن است خواص ضد التهابی نیز داشته باشند که برای سلامت عمومی بدن مفید است. استفاده از دست بودا نه تنها تجربه ای جدید از دنیای مرکبات ارائه می دهد بلکه فواید سلامتی نیز به همراه دارد.

ترگیل یا منگوستین

ترگیل که بیشتر با نام منگوستین (Mangosteen) شناخته می شود و با نام علمی Garcinia mangostana معرفی می گردد یکی از محبوب ترین میوه های گرمسیری در جنوب شرقی آسیا است و اغلب به آن لقب «ملکه میوه ها» را داده اند. این میوه بومی کشورهای مالزی اندونزی تایلند و بخش هایی از جنوب هند است. منگوستین ظاهری گرد و کوچک با اندازه ای مشابه یک توپ گلف دارد و پوسته ای ضخیم و سخت به رنگ بنفش تیره یا مایل به قرمز دارد. برای دسترسی به قسمت خوراکی باید پوسته خارجی سخت آن را شکاند یا برش داد.

درون پوسته گوشت سفید نرم و آبدار میوه قرار دارد که به صورت بخش هایی (معمولاً 4 تا 8 بخش) مرتب شده اند و شباهت زیادی به حبه های سیر دارند. این گوشت سفید بسیار معطر و دارای طعمی شیرین و کمی ترش است که ترکیبی از طعم های توت فرنگی انگور و هلو را به یاد می آورد. برخی از بخش ها ممکن است حاوی دانه های کوچک و تلخ باشند که معمولاً خورده نمی شوند.

منگوستین نه تنها به خاطر طعم دلپذیرش مورد ستایش قرار می گیرد بلکه به دلیل خواص سلامتی فراوانش نیز شهرت دارد. پوسته خارجی این میوه سرشار از ترکیباتی به نام زانتون ها (Xanthones) است که خواص آنتی اکسیدانی ضد التهابی و ضد باکتریایی قوی دارند. این ترکیبات به مبارزه با رادیکال های آزاد کاهش التهاب در بدن و تقویت سیستم ایمنی کمک می کنند. گوشت میوه نیز منبع خوبی از ویتامین C و فیبر است که برای سلامت دستگاه گوارش و تقویت سیستم دفاعی بدن مفید هستند. مصرف منظم منگوستین می تواند به بهبود سلامت پوست کاهش خطر ابتلا به بیماری های مزمن و حتی کمک به درمان برخی مشکلات پوستی مانند اگزما کمک کند. به دلیل این خواص بی نظیر و طعم استثنایی منگوستین به عنوان یک میوه ارزشمند و مفید در سراسر جهان شناخته می شود.

خربزه شاخدار

خربزه شاخدار که با نام های کیوانو (Kiwano) یا خیار آفریقایی نیز شناخته می شود یکی دیگر از میوه های عجیب و جذاب خانواده کدوییان (Cucurbitaceae) است که شامل میوه های آشنایی مانند خیار کدو و ملون می شود. این میوه بومی منطقه کالاهاری آفریقا است اما امروزه در کشورهایی مانند نیوزیلند استرالیا شیلی و ایالات متحده نیز کشت می شود. ظاهر خربزه شاخدار بسیار متمایز است؛ پوست خارجی آن در زمان رسیدن به رنگ زرد یا نارنجی روشن در می آید و با برآمدگی ها یا شاخک های تیزی پوشیده شده است که نامش را نیز از همین ویژگی گرفته است.

درون میوه بافتی ژله ای و آبدار به رنگ سبز لیمویی روشن قرار دارد که دانه های کوچک و خوراکی در آن پراکنده هستند. طعم خربزه شاخدار بسته به میزان رسیدگی متفاوت است؛ میوه های نارس طعمی شبیه به خیار یا کدو سبز دارند در حالی که میوه های کاملاً رسیده طعمی شیرین تر با ترکیبی از موز طالبی و لیمو ترش پیدا می کنند. این میوه اغلب به صورت خام مصرف می شود و می توان آن را در سالاد میوه دسرها اسموتی ها و حتی به عنوان چاشنی در کنار غذاهای گوشتی به کار برد.

خربزه شاخدار نه تنها به دلیل ظاهر و طعم خاصش جالب توجه است بلکه سرشار از مواد مغذی مفیدی نیز هست. این میوه منبع خوبی از ویتامین C ویتامین A پتاسیم و آهن است. مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها در این میوه به محافظت از سلول های بدن در برابر آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد کمک می کند و ممکن است در پیشگیری از برخی بیماری های مزمن نقش داشته باشد. فیبر موجود در خربزه شاخدار نیز به سلامت دستگاه گوارش و بهبود عملکرد روده ها کمک می کند. همچنین برخی منابع به نقش آن در بهبود بینایی و تقویت سیستم ایمنی اشاره کرده اند. این میوه عجیب و مغذی تجربه ای متفاوت از دنیای طعم ها و فواید سلامتی ارائه می دهد.

میراکل یا میوه ی جادویی

میوه میراکل (Miracle Fruit) با نام علمی Synsepalum dulcificum یک میوه کوچک و قرمز رنگ است که به دلیل تأثیر عجیبش بر حس چشایی شهرت جهانی یافته است. این میوه بومی غرب آفریقا است و به دلیل وجود پروتئینی به نام میراکولین (Miraculin) طعم غذاهای ترش را به طعم شیرین تبدیل می کند. پس از خوردن این میوه پروتئین میراکولین به جوانه های چشایی روی زبان متصل می شود و باعث می شود که طعم های اسیدی به صورت شیرین درک شوند. این اثر می تواند تا یک ساعت یا بیشتر باقی بماند و تجربه خوردن لیمو ترش یا سرکه را به تجربه ای شیرین و دلپذیر تبدیل کند.

میوه میراکل به خودی خود طعم شیرین یا قابل توجهی ندارد اما قابلیت آن در تغییر درک طعم آن را به یک میوه منحصر به فرد و جذاب تبدیل کرده است. این ویژگی باعث شده است که میراکل فروت در کاربردهای مختلفی مورد توجه قرار گیرد. یکی از کاربردهای اصلی آن در رژیم های غذایی است به خصوص برای افرادی که به دلیل دیابت یا سایر شرایط سلامتی نیاز به کاهش مصرف شکر دارند. با استفاده از این میوه می توانند از طعم شیرین لذت ببرند بدون اینکه شکر واقعی مصرف کنند. همچنین در دنیای آشپزی مولکولی و تجربی از این میوه برای ایجاد تجربه های طعمی جدید و شگفت انگیز استفاده می شود.

علاوه بر کاربردهای طعمی میوه میراکل حاوی مقادیری ویتامین C و آنتی اکسیدان است اما خواص سلامتی آن بیشتر به دلیل تأثیر پروتئین میراکولین بر حس چشایی مورد توجه قرار می گیرد. این میوه کوچک و قرمز رنگ یک نمونه شگفت انگیز از چگونگی تعامل ترکیبات طبیعی با حواس انسان و ایجاد تجربه های حسی کاملاً متفاوت است.

دوریان

دوریان (Durian) با نام علمی Durio zibethinus یکی از بحث برانگیزترین و در عین حال محبوب ترین میوه های گرمسیری است که بومی کشورهای جنوب شرقی آسیا مانند مالزی اندونزی تایلند و برونئی است. این میوه به دلیل اندازه بزرگ پوست خاردار و بوی بسیار قوی و نافذش شناخته می شود و اغلب به آن لقب «پادشاه میوه ها» را داده اند. بوی دوریان برای بسیاری از افراد ناخوشایند و حتی مشمئزکننده است و به همین دلیل حمل آن در وسایل نقلیه عمومی و ورود آن به بسیاری از هتل ها و مکان های عمومی در جنوب شرقی آسیا ممنوع است.

با این حال برای کسانی که بر بوی آن غلبه می کنند گوشت دوریان یک تجربه طعمی بی نظیر ارائه می دهد. بافت گوشت آن کرمی نرم و شبیه به کاستارد است و طعم آن ترکیبی پیچیده از شیرینی تلخی و حتی طعم هایی شبیه به پیاز یا پنیر را شامل می شود. این طعم و بافت منحصر به فرد باعث شده است که دوریان در میان مردم محلی و بسیاری از گردشگران ماجراجو بسیار محبوب باشد و به صورت تازه در شیرینی ها بستنی ها و سایر دسرها مصرف شود.

دوریان نه تنها به دلیل طعم و بوی خاصش شهرت دارد بلکه یک میوه بسیار مغذی نیز محسوب می شود. این میوه منبع غنی از انرژی فیبر ویتامین C ویتامین های گروه B (مانند تیامین ریبوفلاوین و نیاسین) و مواد معدنی مانند پتاسیم منیزیم فسفر و منگنز است. مقادیر بالای فیبر آن به سلامت دستگاه گوارش کمک می کند در حالی که پتاسیم برای سلامت قلب و تنظیم فشار خون مفید است. همچنین آنتی اکسیدان های موجود در دوریان ممکن است خواص ضد التهابی و ضد سرطانی داشته باشند. با وجود بوی چالش برانگیز دوریان یک میوه با ارزش غذایی بالا و طعمی فراموش نشدنی برای علاقه مندان به تجربه های جدید است.

سیب آکی

سیب آکی (Ackee) با نام علمی Blighia sapida یک میوه عجیب و بومی غرب آفریقا است که به میوه ملی جامائیکا تبدیل شده است. این میوه به دلیل ویژگی های خاصش هم جذاب و هم نیازمند احتیاط در مصرف است. سیب آکی در زمان نارس بودن سبز رنگ است و حاوی سمی به نام هیپوگلیسین است که می تواند بسیار خطرناک باشد و منجر به بیماری استفراغ جامائیکایی و حتی مرگ شود. میوه تنها زمانی قابل خوردن است که کاملاً رسیده باشد و به طور طبیعی روی درخت شکافته شود و رنگ آن از سبز به قرمز روشن یا نارنجی تغییر کند.

هنگامی که میوه می رسد و باز می شود سه بخش سیاه و براق که هسته های آن هستند نمایان می شوند. قسمت خوراکی میوه پوشش سفید یا کرم رنگ و نرمی است که اطراف این هسته ها را فرا گرفته و به آن آریل (Aril) می گویند. قبل از مصرف باید هسته ها و هرگونه بخش قرمز رنگ باقی مانده روی آریل ها کاملاً جدا شوند. سپس آریل ها باید به دقت شسته شده و در آب جوشانده شوند تا سموم باقی مانده از بین بروند. آب حاصل از جوشاندن نیز باید دور ریخته شود.

آریل های پخته شده سیب آکی بافتی نرم و کرمی دارند و طعم آن ها شبیه به آجیل یا کره است. در جامائیکا این میوه به طور سنتی با ماهی نمک سود شده (Saltfish) پخته و به عنوان یک غذای ملی و محبوب سرو می شود. سیب آکی منبع خوبی از اسیدهای چرب ضروری پروتئین و برخی ویتامین ها و مواد معدنی است. با وجود خطرات احتمالی در صورت مصرف نادرست سیب آکی یک بخش مهم از فرهنگ غذایی جامائیکا و یکی از میوه های عجیب و قابل توجه جهان است که مصرف آن تنها پس از فرآوری صحیح و اطمینان از رسیدگی کامل توصیه می شود.

جک فروت

جک فروت (Jackfruit) با نام علمی Artocarpus heterophyllus بزرگترین میوه درختی جهان است که می تواند تا وزن 55 کیلوگرم و طول 90 سانتی متر رشد کند. این میوه عظیم بومی جنوب هند و مناطق جنگل های بارانی جنوب شرقی آسیا است و روی تنه و شاخه های بزرگ درخت رشد می کند. پوست خارجی جک فروت سبز یا زرد مایل به قهوه ای است و با برآمدگی های کوچک و تیزی پوشیده شده است.

درون میوه پالپ های زرد رنگ و شیرین وجود دارند که هر کدام حاوی یک دانه بزرگ هستند. بافت پالپ جک فروت رسیده نرم و فیبری است و طعم آن ترکیبی از موز آناناس انبه و سیب را به یاد می آورد. این طعم شیرین و عطر قوی آن را به یک ماده محبوب در دسرها مرباها و شیرینی ها تبدیل کرده است. جک فروت نارس نیز خوراکی است و بافتی شبیه به گوشت مرغ یا گوشت قرمز پخته شده دارد که به همین دلیل در آشپزی گیاهی و وگان به عنوان جایگزین گوشت بسیار محبوب است و می توان آن را در غذاهای مختلف مانند کاری و خوراک ها استفاده کرد.

جک فروت نه تنها به دلیل اندازه و کاربردهای متنوعش قابل توجه است بلکه یک میوه بسیار مغذی نیز محسوب می شود. این میوه منبع عالی فیبر غذایی است که به سلامت دستگاه گوارش کمک می کند. همچنین حاوی مقادیر قابل توجهی ویتامین C ویتامین A ویتامین های گروه B پتاسیم منیزیم و آنتی اکسیدان ها است. ویتامین C و آنتی اکسیدان ها به تقویت سیستم ایمنی و محافظت از سلول ها در برابر آسیب کمک می کنند در حالی که پتاسیم برای تنظیم فشار خون و سلامت قلب مفید است. جک فروت با توجه به اندازه بزرگ طعم دلپذیر و ارزش غذایی بالایش یک میوه استوایی چشمگیر و پرکاربرد است.

مژکی یا رامبوتان

مژکی که با نام رایج رامبوتان (Rambutan) شناخته می شود و نام علمی آن Nephelium lappaceum است یکی از جذاب ترین و چشم نوازترین میوه های گرمسیری بومی جنوب شرقی آسیا است. نام این میوه از کلمه مالایی ‘rambut’ به معنی ‘مو’ گرفته شده است که به دلیل پوشش خاص و مو مانند روی پوسته خارجی آن است. میوه رامبوتان شکلی گرد یا بیضی دارد و در زمان رسیدن به رنگ قرمز روشن یا مایل به زرد در می آید. سطح میوه با زائده های نرم و گوشتی به رنگ قرمز زرد یا سبز پوشیده شده است که ظاهری شبیه به موجودی دریایی یا توپ پرزدار به آن می بخشد.

برای خوردن رامبوتان باید پوست مو مانند آن را جدا کرد. در زیر پوسته گوشت سفید شفاف و ژله ای میوه قرار دارد که بافتی سفت و آبدار دارد. این گوشت به هسته مرکزی میوه چسبیده است. طعم رامبوتان شیرین و کمی ترش است و شباهت هایی به طعم لیچی و لونگان دارد اما با عطری خاص و دلپذیرتر. این میوه معمولاً به صورت تازه مصرف می شود اما در تهیه دسرها کمپوت ها و سالادهای میوه نیز به کار می رود.

رامبوتان نه تنها به دلیل ظاهر و طعم دلپذیرش محبوب است بلکه دارای ارزش غذایی قابل توجهی نیز هست. این میوه منبع خوبی از ویتامین C است که یک آنتی اکسیدان قوی است و به تقویت سیستم ایمنی بدن و حفظ سلامت پوست کمک می کند. همچنین حاوی مقادیری فیبر آهن فسفر و مس است. آهن برای پیشگیری و درمان کم خونی مفید است در حالی که فسفر برای سلامت استخوان ها و دندان ها اهمیت دارد. فیبر موجود در رامبوتان نیز به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک می کند. رامبوتان با ظاهر منحصر به فرد و طعم شیرین و مغذی اش یک میوه استوایی لذت بخش و مفید است.

لونگان یا چشم اژدها

لونگان (Longan) با نام علمی Dimocarpus longan یک میوه گرمسیری کوچک و شیرین است که بومی جنوب شرقی آسیا به ویژه چین ویتنام و تایلند است. نام این میوه در زبان چینی به معنی «چشم اژدها» است که به دلیل شباهت گوشت شفاف و سفید آن با هسته تیره مرکزی به مردمک چشم است. لونگان شباهت زیادی به میوه لیچی و رامبوتان دارد اما پوست آن صاف و نازک است و برخلاف رامبوتان مو ندارد.

میوه لونگان شکلی گرد و اندازه ای در حدود 1 تا 2.5 سانتی متر دارد. پوست آن نازک سفت و به رنگ قهوه ای روشن تا قهوه ای مایل به زرد است و به راحتی با فشار انگشت جدا می شود. در زیر پوست گوشت شفاف ژله ای و آبدار میوه قرار دارد که هسته ای سیاه و براق در مرکز آن قرار گرفته است. طعم لونگان شیرین و معطر است و شباهت هایی به طعم انگور یا لیچی دارد.

لونگان نه تنها به صورت تازه مصرف می شود بلکه در تهیه دسرها سوپ ها نوشیدنی ها و غذاهای شیرین نیز کاربرد دارد. در طب سنتی چینی لونگان خشک شده به عنوان مقوی برای خون و آرام بخش برای سیستم عصبی استفاده می شود و اعتقاد بر این است که به بهبود حافظه و کاهش استرس کمک می کند.

از نظر ارزش غذایی لونگان منبع خوبی از ویتامین C است که به عنوان یک آنتی اکسیدان به تقویت سیستم ایمنی کمک می کند. همچنین حاوی مقادیری ویتامین های گروه B پتاسیم و آهن است. پتاسیم برای سلامت قلب و تنظیم فشار خون مفید است در حالی که آهن برای پیشگیری از کم خونی اهمیت دارد. فیبر موجود در لونگان نیز به سلامت دستگاه گوارش کمک می کند. لونگان با طعم شیرین و ملایم و خواص سلامتی اش یک میوه گرمسیری محبوب و پرفایده است.

مارمیوه

مارمیوه که با نام سالاک (Salak) نیز شناخته می شود و نام علمی آن Salacca zalacca است میوه ای بومی جزایر سوماترا و جاوه در اندونزی است و روی گونه ای از نخل رشد می کند. نام این میوه به دلیل پوست خارجی آن که شباهت زیادی به پوست مار با فلس های کوچک و قهوه ای مایل به قرمز دارد انتخاب شده است. ظاهر مارمیوه شبیه به انجیر بزرگ یا گلابی کوچک است و اندازه ای در حدود 5 تا 8 سانتی متر دارد.

پوست مارمیوه نازک خشک و شکننده است و به راحتی می توان آن را جدا کرد. در زیر پوست 2 یا 3 بخش گوشت سفید یا کرم رنگ قرار دارد که هسته های بزرگ و سیاه رنگی در مرکز هر بخش وجود دارد. بافت گوشت مارمیوه ترد و سفت است و شباهت هایی به بافت سیب دارد اما کمی خشک تر است. طعم مارمیوه رسیده شیرین و کمی ترش است و ترکیبی از طعم های آناناس موز و سیب را به یاد می آورد.

مارمیوه نه تنها به دلیل ظاهر عجیب و طعم دلپذیرش مورد توجه قرار می گیرد بلکه دارای فواید سلامتی نیز هست. این میوه منبع خوبی از ویتامین C و آنتی اکسیدان ها است که به تقویت سیستم ایمنی و مبارزه با رادیکال های آزاد کمک می کنند. همچنین حاوی مقادیری بتاکاروتن است که برای سلامت چشم ها بسیار مفید است. فیبر موجود در مارمیوه به سلامت دستگاه گوارش و بهبود عملکرد روده کمک می کند و ممکن است در درمان اسهال نیز مؤثر باشد. پتاسیم و سایر مواد معدنی موجود در این میوه نیز برای سلامت عمومی بدن مفید هستند. مارمیوه با ظاهر غیرمعمول و طعم شیرین و ترش خود یک میوه استوایی جالب و مغذی است که ارزش امتحان کردن را دارد.

کارامبولا

کارامبولا (Carambola) که بیشتر با نام میوه ستاره ای (Star Fruit) شناخته می شود و نام علمی آن Averrhoa carambola است میوه ای گرمسیری است که بومی جنوب شرقی آسیا هند و سریلانکا است. نام میوه ستاره ای به دلیل شکل خاص آن انتخاب شده است؛ هنگامی که این میوه به صورت مقطعی برش داده می شود برش ها شکل ستاره ای پنج پر یا گاهی شش پر پیدا می کنند که آن را برای تزیین غذاها و نوشیدنی ها بسیار محبوب کرده است.

میوه کارامبولا شکلی بیضی یا کشیده دارد و طول آن می تواند بین 5 تا 15 سانتی متر باشد. پوست آن نازک مومی و به رنگ زرد روشن تا زرد طلایی است و لبه های تیز و بال مانندی در طول میوه وجود دارد. گوشت میوه شفاف آبدار و ترد است و دانه های کوچک و مسطحی در مرکز آن قرار دارند. طعم کارامبولا بسته به گونه و میزان رسیدگی متفاوت است؛ گونه های شیرین تر طعمی شبیه به انگور یا گلابی دارند در حالی که گونه های ترش تر طعمی شبیه به لیمو یا سیب سبز دارند. اغلب طعم آن ترکیبی از شیرینی و ترشی با عطری دلپذیر است.

کارامبولا معمولاً به صورت تازه مصرف می شود و به دلیل شکل زیبا و طعم طراوت بخش خود گزینه مناسبی برای سالاد میوه دسرها و آبمیوه است. همچنین می توان از آن در تهیه مربا ژله و سس ها استفاده کرد.

از نظر ارزش غذایی کارامبولا کم کالری و منبع خوبی از ویتامین C و آنتی اکسیدان ها است که به تقویت سیستم ایمنی و محافظت از سلول ها در برابر آسیب کمک می کنند. همچنین حاوی مقادیری فیبر پتاسیم و برخی ویتامین های گروه B است. فیبر به سلامت دستگاه گوارش کمک می کند و پتاسیم برای تنظیم فشار خون مفید است. با این حال کارامبولا حاوی مقادیر بالایی اسید اگزالیک است و مصرف آن برای افراد مبتلا به بیماری های کلیوی توصیه نمی شود.

ساپوت سیاه

ساپوت سیاه (Black Sapote) با نام علمی Diospyros nigra میوه ای گرمسیری است که بومی مکزیک آمریکای مرکزی و کلمبیا است و به دلیل شباهت طعم و بافت گوشت آن به پودینگ شکلات به آن «پودینگ شکلات» نیز می گویند. این میوه عضوی از خانواده خرمالو (Ebenaceae) است و شباهت های ظاهری با خرمالو دارد اما طعم و رنگ گوشت آن کاملاً متفاوت است.

میوه ساپوت سیاه شکلی گرد و اندازه ای در حدود 5 تا 10 سانتی متر دارد. پوست خارجی آن در زمان رسیدن به رنگ سبز تیره یا زیتونی در می آید و بافتی نازک و صاف دارد. هنگامی که میوه کاملاً رسیده است پوست آن کمی نرم می شود و گوشت داخلی آن به رنگ قهوه ای تیره یا سیاه در می آید و بافتی نرم کرمی و چسبناک پیدا می کند که بسیار شبیه به پودینگ شکلات است.

طعم ساپوت سیاه ملایم و شیرین است و واقعاً شبیه به پودینگ شکلات با ته مزه ای از وانیل است اما برخلاف پودینگ شکلات چربی بسیار کمی دارد و کالری آن نیز نسبت به دسر شکلاتی کمتر است. این میوه معمولاً به صورت تازه مصرف می شود و می توان آن را با قاشق از پوسته بیرون آورد. همچنین می توان از آن در تهیه دسرها اسموتی ها و شیرینی ها به عنوان جایگزینی سالم تر برای شکلات استفاده کرد.

ساپوت سیاه نه تنها به دلیل طعم منحصر به فردش جذاب است بلکه دارای ارزش غذایی قابل توجهی نیز هست. این میوه منبع بسیار خوبی از ویتامین C است؛ در واقع مقادیر ویتامین C آن چندین برابر بیشتر از پرتقال است که به تقویت سیستم ایمنی و سلامت پوست کمک می کند. همچنین حاوی مقادیری فیبر ویتامین A پتاسیم و کلسیم است. فیبر برای سلامت دستگاه گوارش مفید است در حالی که پتاسیم به تنظیم فشار خون کمک می کند. این میوه عجیب و خوشمزه گزینه ای جالب و سالم برای دوستداران طعم شکلات است.

انگور برزیلی

انگور برزیلی که با نام محلی جابوتیکابا (Jabuticaba) نیز شناخته می شود و نام علمی آن Myrciaria cauliflora است یکی از عجیب ترین و دیدنی ترین میوه ها از نظر نحوه رشد است. این میوه بومی مناطق جنوب شرقی برزیل است و ویژگی منحصر به فرد آن این است که میوه ها مستقیماً روی تنه و شاخه های اصلی درخت رشد می کنند پدیده ای که در گیاه شناسی به آن Cauliflory می گویند. این منظره درخت پوشیده از انگورهای کوچک بسیار چشمگیر و غیرعادی است.

میوه های جابوتیکابا شکلی گرد و اندازه ای در حدود 2 تا 4 سانتی متر دارند و به صورت خوشه های متراکم روی تنه و شاخه ها ظاهر می شوند. پوست خارجی آن ها نازک سفت و به رنگ بنفش تیره یا سیاه است و حاوی تانن است. گوشت داخلی میوه شفاف ژله ای و آبدار است و رنگ آن سفید یا صورتی کم رنگ است. در مرکز گوشت 1 تا 4 دانه بزرگ و سخت قرار دارد.

طعم جابوتیکابا شیرین و کمی ترش است و شباهت هایی به طعم انگور یا آلو دارد. این میوه به دلیل پوست نازک و آبدار بودن ماندگاری بسیار کمی پس از چیده شدن دارد و به سرعت تخمیر می شود به همین دلیل اغلب به صورت تازه در نزدیکی مناطق کشت مصرف می شود. همچنین از آن برای تهیه مربا ژله آبمیوه و حتی شراب و سرکه استفاده می شود.

جابوتیکابا نه تنها میوه ای خوشمزه و دیدنی است بلکه دارای خواص سلامتی نیز هست. پوست این میوه حاوی مقادیر بالایی آنتی اکسیدان به ویژه آنتوسیانین ها است که ترکیبات قدرتمندی برای مبارزه با رادیکال های آزاد و کاهش التهاب در بدن هستند. گوشت میوه نیز منبع خوبی از ویتامین C و سایر مواد مغذی است. آنتی اکسیدان های موجود در جابوتیکابا ممکن است خواص ضد سرطانی داشته باشند و به تقویت سیستم ایمنی و سلامت قلب کمک کنند. این میوه عجیب و جذاب نمونه ای زیبا از تنوع و شگفتی های طبیعت است.

پیتایا

پیتایا (Pitaya) که بیشتر با نام میوه اژدها (Dragon Fruit) شناخته می شود یکی از جذاب ترین و دیدنی ترین میوه های گرمسیری است که بومی مکزیک و آمریکای مرکزی و جنوبی است. نام میوه اژدها از ظاهر خارجی عجیب و فلس دار آن گرفته شده است که شباهت هایی به پوست اژدها دارد. این میوه روی گونه ای از کاکتوس های بالارونده رشد می کند و گل های بزرگ و معطر آن که به «بانوی شب» معروفند تنها در شب شکوفا می شوند.

میوه پیتایا شکلی بیضی یا گرد دارد و اندازه آن می تواند متفاوت باشد. پوست خارجی آن به رنگ های صورتی روشن قرمز یا زرد وجود دارد و با فلس های سبز رنگی پوشیده شده است. درون میوه گوشتی نرم و آبدار قرار دارد که رنگ آن بسته به نوع میوه سفید صورتی یا قرمز روشن است و دانه های کوچک سیاه و خوراکی در سراسر آن پراکنده هستند که شباهت به دانه های کنجد دارند. بافت گوشت پیتایا کمی کرانچی است و طعم آن ملایم شیرین و کمی ترش است که شبیه به ترکیبی از گلابی و کیوی توصیف می شود.

پیتایا معمولاً به صورت تازه مصرف می شود و به دلیل ظاهر زیبا و طعم طراوت بخش خود گزینه محبوبی برای سالاد میوه اسموتی ها دسرها و تزیین غذاها است. همچنین از آن در تهیه آبمیوه و مربا استفاده می شود.

از نظر ارزش غذایی پیتایا کم کالری و منبع خوبی از فیبر غذایی ویتامین C و آنتی اکسیدان ها است. فیبر به سلامت دستگاه گوارش و بهبود عملکرد روده کمک می کند. ویتامین C و آنتی اکسیدان ها به تقویت سیستم ایمنی و محافظت از سلول ها در برابر آسیب کمک می کنند. پیتایا همچنین حاوی مقادیری آهن کلسیم و فسفر است. آهن برای پیشگیری از کم خونی مفید است کلسیم و فسفر برای سلامت استخوان ها و دندان ها اهمیت دارند. برخی مطالعات نشان داده اند که پیتایا ممکن است به تنظیم قند خون در افراد دیابتی و کاهش کلسترول نیز کمک کند. این میوه عجیب و زیبا با خواص سلامتی فراوانش گزینه ای عالی برای افزودن تنوع به رژیم غذایی است.

فی جوآ

فی جوآ (Feijoa) که با نام های گواوای آناناسی (Pineapple Guava) و گواواستین (Guavasteen) نیز شناخته می شود میوه ای کوچک و معطر است که بومی مناطق کوهستانی جنوب برزیل شمال آرژانتین غرب پاراگوئه و اروگوئه است. این میوه روی یک درختچه همیشه سبز رشد می کند که اغلب به عنوان گیاه زینتی نیز مورد استفاده قرار می گیرد و در مناطق با آب و هوای معتدل تا نیمه گرمسیری قابل کشت است.

میوه فی جوآ شکلی بیضی یا تخم مرغی دارد و اندازه ای در حدود 4 تا 10 سانتی متر دارد. پوست خارجی آن نازک و به رنگ سبز است و حتی در زمان رسیدن کامل نیز سبز باقی می ماند که گاهی تشخیص رسیدگی آن را دشوار می کند. گوشت داخلی میوه نرم آبدار و دانه دار است و به دو بخش تقسیم می شود: یک بخش داخلی ژله ای و شفاف با دانه های کوچک و یک بخش خارجی گوشتی و کمی سفت تر. طعم فی جوآ بسیار معطر و شیرین و کمی ترش است و اغلب به ترکیبی از طعم های آناناس سیب نعناع و گواوا توصیف می شود.

فی جوآ معمولاً به صورت تازه مصرف می شود؛ برای خوردن آن میوه را از وسط نصف کرده و گوشت آن را با قاشق بیرون می آورند. همچنین از آن در تهیه مربا ژله کمپوت اسموتی ها و دسرها استفاده می شود. عطر قوی و دلپذیر آن نیز در صنایع عطرسازی و طعم دهنده کاربرد دارد.

از نظر ارزش غذایی فی جوآ منبع بسیار خوبی از ویتامین C و فیبر غذایی است که به تقویت سیستم ایمنی و سلامت دستگاه گوارش کمک می کنند. همچنین حاوی مقادیر قابل توجهی ید است که برای عملکرد صحیح غده تیروئید اهمیت دارد. پتاسیم ویتامین های گروه B و آنتی اکسیدان ها نیز در این میوه یافت می شوند. ید موجود در فی جوآ می تواند به پیشگیری و درمان گواتر ناشی از کمبود ید کمک کند. فی جوآ با طعم منحصر به فرد عطر دلپذیر و خواص سلامتی اش یک میوه ارزشمند و جالب توجه است.

آیا میوه های عجیب در ایران یافت می شوند؟

با افزایش علاقه به تنوع غذایی و گسترش تجارت بین المللی دسترسی به میوه های عجیب و کمیاب در سراسر جهان از جمله ایران امکان پذیرتر شده است. در گذشته این میوه ها عمدتاً محدود به مناطق بومی خود بودند اما امروزه می توان برخی از آن ها را در بازارهای خاص فروشگاه های میوه لوکس یا فروشگاه های اینترنتی تخصصی پیدا کرد.

در ایران یافتن بسیاری از میوه هایی که در این مقاله معرفی شدند مانند دوریان سیب آکی یا میراکل فروت در بازارهای میوه سنتی دشوار است. با این حال برخی از میوه های عجیب تر که مقاومت بیشتری در برابر حمل و نقل دارند یا در مناطق با آب و هوای مشابه ایران قابل کشت هستند ممکن است به صورت وارداتی در شهرهای بزرگ و فروشگاه های خاص عرضه شوند. میوه هایی مانند پیتایا (میوه اژدها) کارامبولا (میوه ستاره ای) رامبوتان و لونگان گاهی اوقات در فصول خاص در برخی فروشگاه های میوه لوکس یا هایپرمارکت های بزرگ یافت می شوند اما قیمت آن ها معمولاً بالا است.

پرورش برخی از این میوه های عجیب در ایران نیز موضوعی است که مورد توجه قرار گرفته است. شرایط آب و هوایی متنوع ایران از مناطق گرمسیری جنوب تا مناطق معتدل و سردسیر پتانسیل کشت برخی از این گونه ها را فراهم می کند. به عنوان مثال در مناطق جنوبی و گرمسیری ایران ممکن است امکان پرورش میوه هایی مانند جک فروت یا برخی از گونه های نخل که مارمیوه را تولید می کنند وجود داشته باشد. در مناطق معتدل تر شاید بتوان گونه هایی مانند فی جوآ را که مقاومت بیشتری نسبت به سرما دارند کشت کرد.

با این حال پرورش تجاری این میوه ها نیازمند دانش تخصصی در زمینه سازگاری گونه با خاک و آب و هوای محلی روش های کاشت داشت و برداشت و همچنین بازاریابی و فروش است. چالش هایی مانند نیازهای آبی خاص حساسیت به دما آفات و بیماری های جدید و همچنین پذیرش بازار داخلی برای این میوه های ناآشنا از جمله موانع پیش رو هستند. با این وجود برخی کشاورزان پیشرو و علاقه مند ممکن است به صورت آزمایشی اقدام به کشت برخی از این میوه ها کنند. در مجموع در حالی که دسترسی به میوه های عجیب در ایران هنوز محدود و گران است اما با گسترش واردات و تلاش های احتمالی در زمینه کشت محلی ممکن است در آینده شاهد حضور بیشتر این میوه های شگفت انگیز در بازارهای ایران باشیم.

آیا میوه های عجیب را می توان در ایران خرید؟

بله برخی از میوه های عجیب و کمیاب به صورت وارداتی در فروشگاه های میوه لوکس یا هایپرمارکت های بزرگ در شهرهای اصلی ایران یافت می شوند اما دسترسی به آن ها محدود و قیمتشان معمولاً بالا است.

خواص میوه های عجیب چیست؟

میوه های عجیب اغلب سرشار از آنتی اکسیدان ها ویتامین ها (به خصوص ویتامین C) مواد معدنی و فیبر هستند. این ترکیبات به تقویت سیستم ایمنی سلامت دستگاه گوارش بهبود بینایی و محافظت از سلول ها در برابر آسیب کمک می کنند.

طعم میوه های عجیب چگونه است؟

طعم میوه های عجیب بسیار متنوع است؛ از شیرین و معطر (مانند رامبوتان و لونگان) تا شیرین و کمی ترش (مانند پیتایا و کارامبولا) یا حتی طعم های غیرمنتظره مانند پودینگ شکلات (ساپوت سیاه) و ترکیبی از میوه های مختلف (جک فروت).

عجیب ترین میوه دنیا کدام است؟

تعیین «عجیب ترین» میوه دنیا ذهنی است و به ظاهر بو یا طعم غیرمعمول آن بستگی دارد. میوه هایی مانند دست بودا (ظاهر) دوریان (بو) میراکل فروت (تغییر طعم) یا جابوتیکابا (نحوه رشد) اغلب به عنوان عجیب ترین ها مطرح می شوند.

آیا پرورش میوه های عجیب در ایران امکان پذیر است؟

پرورش برخی از میوه های عجیب در ایران به ویژه در مناطق با آب و هوای گرمسیری یا معتدل خاص از نظر تئوری امکان پذیر است اما نیازمند دانش تخصصی و غلبه بر چالش هایی مانند سازگاری با محیط و بازاریابی است.