مار و پله حفاظت از جنگل‌های هیرکانی را تمام کنید

ماجرا با نامه و پستی در اینترنت، نامه رئیس سازمان منابع طبیعی و اقلیم ایران مبنی بر مجوز برداشت درختان بلند، شکسته و سقوط کرده جنگل های هیرکانی و از سوی دیگر آغاز شد. طرف ماجرا؛ پیامی به “امید نیک نژاد” اختصاص داده شده است. مدیر صنعت چوب و کاغذ مازندران که در دیدار با آیت الله صادق لاریکانی از تقاضای 303 هزار هکتار از جنگل های هیرکان در قالب برداشت درختان شکسته و افتاده خبر داد.

با گذشت هفته ها و تکلیف جلسه با رئیس هیأت تحقیق و تفحص در آخرین ماه سال گذشته، محیط بانان از پای ننشستند و خواستار شفاف سازی موضوع و وضع قوانین صحیح برای حفاظت از جنگل های هیرکانی شدند. به عنوان بخشی از این کمپین، کمپینی به نام “دستور کشتار جنگل های هیرکانی ممنوع” بود که در مدت کوتاهی به 50000 امضا رسید.

سهیل اولادزاد فعال محیط زیست و یکی از امضاکنندگان این کمپین از چالش های این موضوع و خواسته های فعالان محیط زیست استان می گوید.

طرح تنفس جنگل عملا کنار گذاشته شد

به گفته اولزاد، در این سال ها شرکت های بهره بردار با برداشت بی رویه و تخریب جنگل به نفع خود بوده اند و در سال های گذشته این سازمان باعث کوچک شدن جنگل های هیرکانی و از بین رفتن آن شده است.

این گفتگو به اجرای طرح تنفس جنگل ها نیز اشاره می کند و می گوید: این طرح در سال 1395 با هدف حفاظت از جنگل ها و ممنوعیت برداشت به مدت 10 سال تصویب شد اما در عمل کنار گذاشته شد.

کاشت درختان محدود بود

در بند دوم ماده 36 قانون هفتم توسعه، سازمان منابع طبیعی موظف به اجرای طرح کشاورزی است اما به گفته این فعال محیط زیست، کشت درخت در پایین ترین سطح یعنی کشاورزی انجام شده است. بر اساس برنامه هفتم توسعه، وظایف شرکت های مربوط به برداشت در پایین ترین سطح قرار دارد. جنگل ها نوعی املاک رایگان هستند و اموال مجانی نظارت نمی شود به همین دلیل شرکت های بهره بردار در برداشت درختان آزاد هستند و با وجود پیش بینی زمین در برنامه هفتم توسعه، شرکت ها به سمت درختان مرتفع رفته اند.

وی در خصوص سوء استفاده هایی که در کشت درختان انجام می شود، می گوید: کاشت گونه های غیر بومی مانند اقاقیا و کاج که مهاجم بوده و به زمین شمال نمی خورد و صرفاً به دلیل استفاده در صنعت چوب انجام شده است. ، یکی از این نمونه هاست. این نقض ایمان است.

اولزاد از خطر انقراض گونه های محلی مانند شبخسب، بارانک، سرخدار و شمشاد می گوید و می گوید: انقراض این گونه ها باید جدی گرفته شود، دهمین سال حمله زنبورها به جعبه ها را پشت سر گذاشتیم. جمعیت و پراکنش گونه های بومی تحت تأثیر این حشره مهاجم است. سازمان جنگلبانی و نهادهای موسس جنگل ها به دلیل مصلحت اقتصادی کاری انجام ندادند زیرا این گونه ها طبق قوانین کاملاً ممنوع هستند. در معادن هم همینطور است، در اندازه گیری، معادن با انواع درختچه ها در کلاس 3 و 4 قرار می گیرند و به همین دلیل در برداشت درختان جنگلی شناخته نمی شوند.

درختان شکسته و افتاده نه تنها پناهگاهی برای موجودات زنده هستند، بلکه نقش موثری در جلوگیری از سیل دارند و می توان تصور کرد که حیات اکوسیستم جنگلی بدون آنها از بین می رود. به گفته این فعال محیط زیست، دم خروس در دهه 70 ظهور کرد: زمان سیل بود و شاهد فاجعه نکا بودیم که علت اصلی آن برداشت درختان جنگلی بدون ارزیابی علمی و با حمایت برخی کارشناسان بود. . علم مهندسی جنگل. مهندسی جنگل که یک علم باستانی است از اکولوژی سخنی به میان نیامده است و بیشتر مسائل اقتصادی برای متخصصان این حوزه مهم بوده است.

جاده سازی به مسیری برای قاچاقچیان تبدیل شد

در دوره برداشت حدود 6800 متر جاده جنگلی به عرض 6 متر ساخته شد و به گفته اولادزاد راه را برای قاچاقچیان باز کرد تا ببینند چقدر جنگل از بین رفته است. چند قاچاقچی چوب به جنگل رسیدند؟ جاده ماشین آلات حمل چوب؛ و نه روستا ساختند تا به هم برسند.

وی از دسترسی مردم به میراث جهانی جنگل های هیرکانی انتقاد می کند و می گوید: همه این دستاوردها با طرح های بدون نظارت فراهم شد. در هیچ نقطه ای از دنیا مرسوم نیست که مردم به جنگل های چند هزار ساله برسند اما در جنگل های هیرکانی مسافران، قاچاقچیان و… هر زمان که بخواهند می توانند به هر نقطه ای از جنگل دسترسی پیدا کنند. در آن سوی ماجرا، نظارت عشایری که بیشتر آنها شکارچیان گوشت خود بودند، به تسریع در تخریب جنگل کمک کرد.

این فعال محیط زیست تصریح کرد: در کشورهای پیشرفته برداشت محصول به برنامه ریزی بستگی دارد. وی می افزاید: در این کشورها برداشت درختان از جنگل های طبیعی به بخشی از تاریخ تبدیل شده و از فناوری برای افزایش راندمان کار استفاده می کنند. نیمی از جنگل های شمال با قانونی که اساس آن مشخص نیست به باغ تبدیل شد که به مالک اجازه می داد در باغ خانه بسازد. بعد از این قانون دیدیم که در جنگل ها و جنگل ها ساختمان ساخته شد و با حمایت این قانون حدود 2000 تا 3000 ویلا در زمین های جنگلی سنتی ساخته شد. به ویژه در منطقه بندپی ساخته شده است.

تخریب یک اکوسیستم را نمی توان با بودجه 10 ساله جبران کرد

اما مشکل از کجا می آید، با وجود اینکه اهمیت درختان شکسته و افتاده در زندگی جنگلی و جلوگیری از سیل را می دانیم، برعکس عمل می کنیم؟ به خصوص در جنگل های هیرکانی که قابل احیا نیست. اولادزاد در پاسخ به این سوال می‌گوید: رهبران ما معتقدند اروپا از منابع خود برای توسعه اقتصادی استفاده کرده است و ما نیز باید همین روش را دنبال کنیم، اما هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که این کشورها ارزش برداشت منابع را پس گرفته‌اند و امروز با مشکل مواجه هستند. می تواند زندگی کند بله، اروپا در تاریخ صنعت گرایی از همه پتانسیل های زمین و جنگل های خود استفاده کرد، اما همه عواقب آن دیده شد و امروز می خواهند با برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت جبران کنند.

وی ادامه می دهد: ما در منطقه ای به نام میراث جهانی جنگل های هیرکانی حتی به این موضوع فکر نمی کنیم و به آسیب های زیست محیطی توجهی نکردیم. 13 هزار میلیارد هزینه شده برای احیای دریاچه ارومیه نتیجه ای نداشته است و با توجه به این تجربه وحشتناک باید بدانیم وقتی اکوسیستمی را تخریب می کنیم با بودجه یک ساله یا ده ساله بازسازی آن غیر ممکن است.

این فعال محیط زیست به نقش جنگل ها در تامین آب اشاره می کند و می گوید: میزان احتباس آب و تولید اکسیژن در آنها بسیار جالب است و جنگل های هیرکانی به اندازه سدهای ایران قدرت تامین آب را دارند. در بحث های زیست محیطی نیز به موضوع تأثیر معنوی و نبود جنگل بر ذهنیت مردم پرداخته می شود.

شاید در چند سال آینده اثری از جنگل های هیرکانی باقی نماند

کمپین «نه به کشتار جنگل های هیرکانی» توسط جمعی از دوستداران محیط زیست راه اندازی شد، این فعال محیط زیست درباره دلیل راه اندازی آن می گوید: برداشت از جنگل های شمال ایران کافی نیست و جای تکرار ندارد. برداشت و بازگشت پیمانکاران به جنگل. مورد توجه مدیران و مسئولان قرار نگیرد. هشدار می دهیم که شاید در چند سال آینده اثری از جنگل های هیرکانی باقی نماند همانطور که روزی از نابودی و نبود دریاچه ارومی خبر نداشتیم. بسیاری از گونه های گیاهان و جانوران جنگلی از بین رفته و یا در آستانه انقراض هستند. گونه ملاج رو به انقراض است و چیزی از ما نمانده است، در جنگل های سوادکوه کسیلیان گونه جانوری مرال را داشتیم که امروز وارد حافظه تاریخی مردم شده است، خیلی جاها دیده نمی شود. شوکا و پلنگ اگرچه این به معنای انقراض کامل نیست، اما بسیاری از گونه ها به دلیل انزوای جنگل های هیرکانی ناپدید شده اند. متأسفانه بیشتر جنگل های ما از بین رفته اند و زادآوری خاصی ندارند.

ما می خواهیم یادداشت در مورد قطع درختان شکسته و افتاده به طور کامل حذف شود

اولادزاد مشکل اصلی سازمان جنگلبانی را سازمان حفاظت از جنگل ها می داند و می گوید: درد ما این است که دولت و سازمان جنگلبانی اصرار دارند که 70 هزار متر مربع چوب را به دلایل متقلبانه از جمله تخریب جاده ها با درختان، ساخت موانع، قطع کنند. در آبراه ها و مانند آن، همچنین از نظر زیست محیطی، درختان شکسته و افتاده، سیل را کاهش می دهند، درمان های طبیعی هستند و نقشی باورنکردنی در حفظ حیات جنگلی دارند. هر قسمت از جنگل یک اکوسیستم کامل است.

وی با اشاره به اینکه شرکت صنایع چوب و کاغذ درخواست دریافت ریالی درخواست خود را داشته است، گفت: این برداشت توسط شرکت بهره برداری انجام شده است اما سازمان جنگلبانی به عنوان سازمان حفاظت از جنگل ها همچنان به برداشت اعتقاد دارد. سازمان نگهبانی روی همان پاشنه قبلی می چرخد.

همیشه عدم شفافیت، کمبود بودجه و سهل انگاری در سازمان جنگل ها وجود داشت. در حالی که بیشتر منابع کشور در اختیار این سازمان است.

اولادزاد در 2 دهه گذشته تنها 10 درصد از جنگل های شمال به عنوان منطقه حفاظت شده تعیین شده است، اولادزاد در این باره گفت: جنگل های هیرکانی از زیر مجموعه سازمان جنگل ها خارج و تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت. بهره برداری، دامپروری و برخی فعالیت های مضر در این مناطق ممنوع است. یونسکو 10 درصد از جنگل های شمال را به عنوان میراث معنوی معرفی کرده است و با شرایط فعلی باید انتظار حذف آن ها از ثبت جهانی را داشت.

وی از نبود راهکار توسعه ای در این حوزه انتقاد می کند و خاطرنشان می کند: به جای استفاده از فرصت ها و توسعه به دنبال بهره برداری رایگان از جنگل ها بودیم. در این سال ها هیچ کاستی در تصمیم گیری ها دیده نمی شود، کارگروه ویژه محیط زیست در هیچ دوره ای نتیجه موثری نداشته است. وقتی چیزی نمی گوییم یعنی فعالیت هایی که در دور باطل انجام می شود متوقف می شود و بودجه آن پروژه از بین می رود.

این فعال محیط زیست مازندرانی بر لزوم آموزش و آگاهی بخشی در این زمینه تاکید کرد. وی در خصوص اجرای این قانون به نفع قاچاقچیان می گوید: این مشکل در این سال ها در مبارزه با قاچاقچیان شهدای زیادی از دست نداده اند، از سوی دیگر از اقدامات مقابله ای استفاده می کنند. سالانه سه میلیون متر درخت بکارند و محصول قاچاقچیان اصلا کمی نیست. آموزش مردم در هر جامعه ای با کمپین شروع نمی شود، تا زمانی که ما فعالان محیط زیست آموزش درستی ندیدیم. فراموش نکنیم که برای بقای ایران به جنگل های شمال نیاز داریم.

اولادزاد در پایان به اطلاع می رساند: با این سامانه حیات جنگل ها به خطر می افتد و باید تغییرات قانونی ایجاد شود. من به عنوان یک فعال محیط زیست و امضاکننده کمپین اعلام می کنم که می خواهیم یادداشت قطع درختان شکسته و افتاده به طور کامل حذف شود و بازی مار و مار برای حفاظت از جنگل های هیرکانی پایان یابد.

پایان خبر تینو مدرن