معروف ترین غذاهای کاتماندو

کاتماندو، پایتخت پرجنب وجوش نپال، گنجینه ای از طعم های بی نظیر و سنت های آشپزی است. غذاهای معروف کاتماندو، تلفیقی دلنشین از فرهنگ های هندی، تبتی و چینی، تجربه ای لذت بخش از طعم های محلی را ارائه می دهند. از موموهای بخارپز و دال بات مقوی گرفته تا یوماری شیرین و چاتاماری تند، هر لقمه داستانی از این سرزمین کوهستانی را روایت می کند و شما را با عمق فرهنگ غذایی نپال آشنا می سازد.

سفر به کاتماندو تنها بازدید از معابد باستانی و مناظر طبیعی خیره کننده نیست؛ بلکه فرصتی بی نظیر برای غرق شدن در دنیای مزه ها و عطرهای دل انگیز نپالی است. این شهر، به عنوان قلب تپنده نپال، مهد بسیاری از غذاهای سنتی و اصیل این کشور است که با مواد اولیه تازه و ادویه های خاص تهیه می شوند. هر وعده غذایی در کاتماندو، نه تنها شکم را سیر می کند، بلکه روح را نیز با داستان های پنهان در پس هر طعم، تغذیه می نماید. در ادامه، به کاوش در دنیای وسیع و جذاب غذاهای این شهر می پردازیم و شما را با محبوب ترین و لذیذترین گزینه ها آشنا خواهیم کرد.

آشپزی نپالی

آشپزی نپالی، بازتابی غنی از موقعیت جغرافیایی و تاریخ پرفراز و نشیب این کشور است. نپال، که در دامنه رشته کوه های هیمالیا قرار گرفته و مرزهای مشترکی با هند و چین دارد، در طول قرون متمادی تحت تأثیر فرهنگ های غذایی این دو کشور بزرگ و همچنین تبت قرار گرفته است. این تأثیرات، منجر به شکل گیری یک سبک آشپزی منحصربه فرد شده که ترکیبی از طعم های تند و معطر هندی، تکنیک های پخت تبتی و استفاده از نودل و دامپلینگ های چینی را به نمایش می گذارد. در آشپزی نپالی، استفاده از غلات بومی مانند برنج، گندم، ارزن و ذرت بسیار رایج است و این غلات، پایه و اساس بسیاری از غذاهای اصلی را تشکیل می دهند.

علاوه بر غلات، عدس و انواع سبزیجات تازه، بخش های جدایی ناپذیری از رژیم غذایی نپالی ها محسوب می شوند. پروتئین نیز از طریق عدس، و در مناطق مختلف از گوشت هایی مانند مرغ، گوشت بوفالو و گاهی گوشت یاک تأمین می شود. ادویه های معطر نظیر زردچوبه، زیره، زنجبیل، سیر، هل و فلفل، نقش کلیدی در طعم دهی به غذاها ایفا می کنند و به آن ها عمق و پیچیدگی خاصی می بخشند. آشپزی نپالی نه تنها به دلیل طعم و مزه، بلکه به خاطر ارزش غذایی بالا و تعادل در ترکیبات، مورد تحسین قرار می گیرد. این غذاها معمولاً سرشار از کربوهیدرات، پروتئین، ویتامین ها و فیبر هستند و به همین دلیل، بخش مهمی از رژیم غذایی روزانه مردم را تشکیل می دهند. این سبک پخت و پز، با حفظ سنت ها و استفاده از مواد اولیه تازه و محلی، تجربه ای اصیل و خاطره انگیز را برای هر گردشگری رقم می زند.

ویژگی غذاهای نپال

غذاهای نپال دارای ویژگی های متمایزی هستند که آن ها را از دیگر آشپزی های منطقه متمایز می کند. یکی از برجسته ترین خصوصیات، استفاده گسترده از مواد اولیه تازه و طبیعی است. برنج، عدس، سبزیجات فصلی، گوشت تازه و غلات بومی مانند گندم، ارزن و ذرت، ستون فقرات آشپزی نپالی را تشکیل می دهند. این تأکید بر تازگی، طعمی اصیل و سرشار از زندگی به غذاها می بخشد. ویژگی دیگر، تلفیق هنرمندانه فرهنگ های مختلف آشپزی است. به دلیل موقعیت جغرافیایی نپال، غذاهای این کشور ترکیبی از سبک های هندی، چینی و تبتی را در خود جای داده اند. برای مثال، مومو (دامپلینگ های نپالی) شباهت هایی به غذاهای چینی و تبتی دارد، در حالی که دال بات (غذای ملی نپال) ریشه های عمیقی در آشپزی شبه قاره هند دارد. این تنوع فرهنگی، به هر ذائقه ای امکان انتخاب و لذت بردن می دهد.

استفاده فراوان از ادویه های معطر، یکی دیگر از شناساگرهای آشپزی نپالی است. ادویه هایی نظیر زردچوبه، زیره، زنجبیل، سیر، هل و فلفل قرمز به وفور در تهیه غذاها به کار می روند و طعمی غنی و عطری دلپذیر به آن ها می بخشند. بسیاری از غذاهای نپالی به دلیل طعم تند و ادویه های خاص خود، شهرت دارند و مورد علاقه دوستداران غذاهای پرحرارت هستند. همچنین، سلامت و مقوی بودن غذاها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بیشتر غذاهای نپالی ترکیبی متعادل از کربوهیدرات (برنج یا نان)، پروتئین (عدس یا گوشت)، ویتامین ها و فیبر (سبزیجات تازه) هستند. دال بات، که شامل برنج، سوپ عدس، سبزیجات و گاهی گوشت است، نمونه ای عالی از این تعادل غذایی به شمار می رود. در نهایت، فرهنگ غذایی نپال به شدت با جشن ها و آیین های سنتی گره خورده است. بسیاری از غذاها مانند یوماری و سامای باجی، نه تنها خوراکی های لذیذ، بلکه نمادهایی از برکت، سلامتی و خوش شانسی هستند که در مراسم خاص سرو می شوند و بخشی جدایی ناپذیر از هویت فرهنگی مردم نپال محسوب می شوند.

خوشمزه ترین و بهترین غذاهای کاتماندو

کاتماندو، پایتخت پر جنب و جوش نپال، بهشتی برای علاقه مندان به غذا است. این شهر، با رستوران های سنتی، دکه های غذای خیابانی و بازارهای محلی، فرصت های بی شماری را برای چشیدن طعم های اصیل و فراموش نشدنی آشپزی نپالی فراهم می کند. هر گوشه از این شهر، داستانی از مزه ها و عطرهای خاص خود را دارد و تجربه ای متفاوت را برای هر گردشگری رقم می زند. از دامپلینگ های بخارپز گرفته تا خوراک های برنجی و نان های شیرین، تنوع غذایی در کاتماندو آنقدر زیاد است که هر ذائقه ای را راضی می کند. این شهر نه تنها مرکز سیاسی، بلکه قلب فرهنگ غذایی نپال نیز محسوب می شود.

در کاتماندو، می توانید شاهد تلفیق بی نظیری از سنت های آشپزی هندی، تبتی و چینی باشید که در طول قرن ها، هویت خاص خود را پیدا کرده اند. غذاها با مواد اولیه تازه و محلی تهیه می شوند که طعمی بی نظیر به آن ها می بخشد. بسیاری از این غذاها، علاوه بر لذیذ بودن، بسیار سلامت و مقوی نیز هستند و بخشی از رژیم غذایی روزانه مردم محلی را تشکیل می دهند. اگر به دنبال تجربه ای کامل از نپال هستید، چشیدن این غذاهای لذیذ را هرگز از دست ندهید. در ادامه، به معرفی برخی از خوشمزه ترین و بهترین غذاهای کاتماندو می پردازیم که هر کدام به تنهایی می توانند دلیلی برای سفر شما به این شهر باشند.

موموس

موموس، بی شک یکی از محبوب ترین و شناخته شده ترین غذاهای نپال و به ویژه کاتماندو است که ریشه ای تبتی دارد. این دامپلینگ های بخارپز لذیذ، از خمیر نازک آرد سفید تهیه می شوند و با مواد متنوعی پر می شوند. رایج ترین پرکننده ها شامل گوشت چرخ کرده (مرغ، بوفالو یا حتی گوشت گاو در مناطق خاص) و یا ترکیبی از سبزیجات معطر هستند. موموس با طعم دهنده هایی نظیر سیر، زنجبیل، پیاز، گشنیز و ادویه های نپالی مزه دار می شود که عطری بی نظیر به آن می بخشد. این غذای خوشمزه، شباهت هایی به دامپلینگ های چینی و ژاپنی دارد، اما با چاشنی ها و روش پخت خاص نپالی، طعمی کاملاً منحصربه فرد پیدا کرده است.

موموس را می توان به روش های مختلفی سرو کرد: بخارپز (رایج ترین و سالم ترین روش)، سرخ شده (فراید مومو)، و نیمه سرخ و نیمه بخارپز (کوتای مومو). هر کدام از این روش ها بافتی متفاوت به مومو می دهند. معمولاً موموس با یک سس گوجه فرنگی تند و خوش طعم به نام آچار سرو می شود که مزه آن را تکمیل می کند. این سس اغلب با فلفل چیلی، سیر و گوجه فرنگی تازه تهیه می شود. موموس در رستوران های لوکس، کافه های محلی و به وفور در دکه های غذای خیابانی کاتماندو یافت می شود و به عنوان یک میان وعده سبک، پیش غذا یا حتی یک وعده غذایی کامل، بسیار محبوب است. اگر به دنبال تجربه طعم اصیل کاتماندو هستید، موموس را حتماً امتحان کنید.

دال بات تارکاری

دال بات تارکاری، نه تنها یک غذا، بلکه غذای ملی نپال و قلب تپنده آشپزی این کشور است. این وعده غذایی سنتی، از سه جزء اصلی تشکیل شده است: دال (Daal) که یک سوپ عدس غلیظ و معطر است، بات (Bhat) که به معنای برنج سفید پخته شده است، و تارکاری (Tarkari) که یک خورشت سبزیجات یا گوشت فصلی است. دال بات تارکاری به دلیل ارزش غذایی بالا و تعادل بی نظیر در ترکیبات، پایه اصلی رژیم غذایی روزانه نپالی ها محسوب می شود و بسیاری از مردم محلی آن را دو بار در روز، برای ناهار و شام، مصرف می کنند.

سوپ عدس (دال) معمولاً با ادویه هایی نظیر زردچوبه، زیره، گشنیز و سیر طعم دار می شود و غلظت آن می تواند متفاوت باشد. خورشت سبزیجات (تارکاری) نیز بسته به فصل و منطقه، از انواع سبزیجات تازه مانند سیب زمینی، گل کلم، اسفناج، لوبیا و کلم تهیه می شود. برای علاقه مندان به گوشت، تارکاری می تواند شامل گوشت مرغ یا بوفالو نیز باشد. دال بات تارکاری معمولاً به همراه چاشنی های مختلفی سرو می شود که شامل ترشی های تند (آچار)، ماست، و گاهی کره محلی (گهی) است. این غذا نه تنها سلامت و مقوی است، بلکه به دلیل سادگی و طعم دلچسبش، تجربه ای اصیل از فرهنگ غذایی نپال را به ارمغان می آورد و برای گیاه خواران و گوشت خواران هر دو گزینه مناسبی است.

سوپ توکپا

سوپ توکپا (Thukpa) یکی دیگر از غذاهای محبوب و مقوی در کاتماندو است که اصالتی تبتی دارد و به ویژه در مناطق کوهستانی نپال، در فصول سرد سال، بسیار پرطرفدار است. این سوپ نودل گرم و دلچسب، ترکیبی ایده آل از نودل های دست ساز، سبزیجات تازه و گوشت است که با ادویه های معطر محلی طعمی بی نظیر پیدا می کند. نودل های توکپا معمولاً به صورت خانگی تهیه می شوند که به آن بافتی خاص و جویدنی می بخشد. سبزیجاتی نظیر کلم، هویج، اسفناج و پیازچه، به وفور در این سوپ استفاده می شوند و ارزش غذایی آن را افزایش می دهند.

در تهیه توکپا، از انواع گوشت ها می توان استفاده کرد؛ مرغ، گوشت گاو، گوشت بوفالو و حتی گوشت یاک (نوعی گاو کوهستانی) از رایج ترین گزینه ها هستند. طعم دهنده های اصلی توکپا شامل سیر، زنجبیل، فلفل قرمز و گشنیز تازه است که به آن طعمی تند و دلپذیر می بخشد. ادویه گرام ماسالا نیز برای تکمیل پروفایل طعمی آن به کار می رود. این سوپ، به دلیل ترکیب کربوهیدرات (نودل)، پروتئین (گوشت یا تخم مرغ) و ویتامین های موجود در سبزیجات، یک وعده غذایی کامل و انرژی بخش محسوب می شود. سوپ توکپا نه تنها برای گرم شدن در هوای سرد هیمالیا بسیار مناسب است، بلکه به دلیل طعم های متنوع و غنی اش، تجربه ای فراموش نشدنی از آشپزی نپالی را به ارمغان می آورد و در بسیاری از رستوران ها و دکه های غذای خیابانی کاتماندو یافت می شود.

یوماری

یوماری (Yomari) یکی از جذاب ترین و از نظر فرهنگی مهم ترین غذاهای نپال، به ویژه در میان قوم نیواری در کاتماندو و دره اطراف آن است. این دسر شیرین و خوشمزه، از آرد برنج تهیه می شود و به شکل های خاصی مانند قایق یا قطره آب فرم داده می شود که نمادی از برکت و باروری در فرهنگ غذایی نیواری هاست. این شکل خاص، به دلیل ارتباط با برداشت محصول و آیین های شکرگزاری، اهمیت ویژه ای دارد. داخل یوماری با یک خمیر شیرین و معطر پر می شود که سنتاً شامل چاکو (Chaku) یا شکر خرما، نارگیل رنده شده و دانه های کنجد است. امروزه، برخی از انواع مدرن تر آن نیز با شکلات یا شیرین کننده های دیگر پر می شوند.

یوماری به طور سنتی در جشن یوماری پونی (Yomari Punhi) که برای شکرگزاری از برداشت خوب برنج برگزار می شود، تهیه و مصرف می گردد. این جشن، معمولاً در ماه دسامبر برگزار می شود و یوماری به عنوان یک شیرینی سنتی در خانه ها پخته و بین خانواده و دوستان تقسیم می شود. بافت یوماری لطیف و کمی چسبنده است و طعم شیرین و ملایمی دارد که آن را به یک دسر یا میان وعده محبوب تبدیل کرده است. اگرچه این شیرینی بیشتر در فصول سرد و در طول جشنواره ها یافت می شود، اما در برخی از نانوایی ها و کافه های سنتی کاتماندو، می توانید آن را در طول سال نیز پیدا کنید. چشیدن یوماری، فرصتی بی نظیر برای آشنایی با جنبه های شیرین و آیینی آشپزی نپالی است.

کیما چاتاماری

کیما چاتاماری (Keema Chatamari) که اغلب به آن پیتزای نپالی نیز گفته می شود، یک غذای سنتی و محبوب از قوم نیواری در دره کاتماندو است. این غذا در واقع نوعی کرپ یا پنکیک نازک و ترد است که از آرد برنج تهیه می شود. خمیر برنجی نازک، روی یک تابه داغ پخته می شود تا بافتی شبیه به نان یا کرپ پیدا کند. سپس، روی این نان برنجی با ترکیبات مختلفی پوشانده می شود که آن را به یک وعده غذایی کامل و خوشمزه تبدیل می کند.

رایج ترین نوع آن، کیما چاتاماری است که روی آن با گوشت چرخ کرده (معمولاً گوشت بوفالو یا مرغ)، پیاز خرد شده، گشنیز، فلفل قرمز و ادویه های معطر نپالی پوشانده می شود. گاهی نیز یک تخم مرغ روی آن شکسته می شود و به همراه مواد دیگر پخته می شود. طعم این غذا معمولاً تند و هیجان انگیز است و به دلیل استفاده از فلفل و ادویه های محلی، مزه ای خاص و به یادماندنی دارد. کیما چاتاماری را می توان به عنوان یک میان وعده، پیش غذا یا حتی یک وعده غذایی سبک سرو کرد. تنوع در تهیه آن نیز وجود دارد؛ برخی انواع آن گیاهی هستند و تنها با سبزیجات و ادویه پوشانده می شوند، یا حتی می توان آن را ساده و بدون مواد رویی نیز میل کرد. این غذای جالب و خوش طعم را می توانید در بسیاری از رستوران های محلی و غذای خیابانی کاتماندو پیدا کنید و از طعم منحصر به فرد آشپزی نپالی لذت ببرید.

سامای باجی

سامای باجی (Samay Baji) یک غذای سنتی و بسیار مهم در فرهنگ غذایی قوم نیواری نپال است که در مراسم و جشن های خاص، جایگاه ویژه ای دارد. این غذا نه تنها یک وعده غذایی لذیذ، بلکه نمادی از برکت، سلامتی و خوش شانسی محسوب می شود و در جشن های مذهبی و خانوادگی نیواری ها، حضوری پررنگ دارد. سامای باجی در واقع یک سینی از چندین جزء مختلف است که به صورت هماهنگ کنار هم قرار می گیرند و ترکیبی از طعم ها و بافت های متنوع را ارائه می دهند.

اجزای اصلی سامای باجی شامل چیورا (Chiura) یا برنج کوبیده شده (که بافتی ترد و جویدنی دارد)، چویلا (Choila) که گوشت بوفالو دودی و تند است، آلو آچار (Aloo Achar) که یک سالاد سیب زمینی تند است، تخم مرغ آب پز، لوبیا و گاهی اوقات زنجبیل ترشی شده و سبزیجات سبز می شود. این ترکیب، یک وعده غذایی کامل و بسیار مغذی را تشکیل می دهد که سرشار از کربوهیدرات (برنج)، پروتئین (گوشت و تخم مرغ) و چربی های سالم است. طعم سامای باجی بسیار غنی و متنوع است؛ از شیرینی ملایم برنج کوبیده شده تا طعم تند و دودی گوشت، این غذا یک تجربه آشپزی بی نظیر از کاتماندو را فراهم می کند. چشیدن سامای باجی فرصتی عالی برای درک عمق آشپزی نپالی و اهمیت آن در زندگی و آیین های مردم محلی است.

سامای باجی، نه تنها یک وعده غذایی، بلکه نمادی از برکت و سلامتی در فرهنگ نیواری هاست که در جشن های خاص سرو می شود و تجربه ای عمیق از هویت غذایی نپال را ارائه می دهد.

ماست جوجو دائو

ماست جوجو دائو (Juju Dhau)، که به معنای شاه کشک ها ترجمه می شود، یک دسر لبنی سنتی و بسیار معروف از شهر باختاپور در نزدیکی کاتماندو است. این ماست، به دلیل بافت خامه ای و غلیظ و طعم منحصربه فردش، شهرت فراوانی دارد و مورد علاقه مردم محلی و گردشگران است. جوجو دائو به روش سنتی و با استفاده از شیر بوفالو تهیه می شود که به آن غلظت و چربی بیشتری می بخشد. شیر بوفالو را به آرامی می جوشانند و سپس با شیرین کننده های طبیعی مانند عسل یا شکر خرما (چاکو) مخلوط می کنند.

پس از شیرین کردن، مخلوط شیر را در کوزه های سفالی سنتی به نام کاتیس (Katis) می ریزند. این کوزه های سفالی، به دلیل خاصیت متخلخل بودن، به فرآیند تخمیر کمک کرده و طعم و بافت خاصی به ماست می دهند. سپس، کوزه ها را با پتو یا پارچه پنبه ای می پوشانند و در جای گرمی قرار می دهند تا شیر به آرامی تخمیر شده و به ماست تبدیل شود. این فرآیند، منجر به تولید ماستی با تکه های کاسترد مانند و طعمی غنی و کمی ترش و شیرین می شود. ماست جوجو دائو را می توان به تنهایی، به عنوان دسر، یا همراه با میوه های تازه میل کرد. این دسر نه تنها لذیذ است، بلکه بازتابی از فرهنگ غذایی سنتی و مهارت های لبنی مردم نپال است و چشیدن آن در سفر به کاتماندو، تجربه ای فراموش نشدنی خواهد بود.

سل روتی

سل روتی (Sel Roti) یکی دیگر از نان های سنتی و شیرین محبوب در نپال است که به ویژه در مناسبت های خاص و جشنواره های بزرگ نپالی، مانند تیهار (Deepawali) و دشین، جایگاه ویژه ای دارد. این نان حلقه ای شکل، بافتی ترد در بیرون و نرم در داخل دارد و به دلیل طعم دلپذیر و عطر هل، بسیار مورد پسند است. سل روتی از ترکیب آرد برنج، شکر، شیر، هل و گاهی اوقات کره یا روغن تهیه می شود. خمیر مایع آن به آرامی آماده شده و سپس به شکل دایره های حلالی در روغن داغ سرخ می شود تا به رنگ طلایی درآید.

تهیه سل روتی یک هنر است که نیاز به مهارت و دقت دارد تا نان ها به شکل و بافت ایده آل خود برسند. این نان شیرین، نه تنها یک خوراکی لذیذ است، بلکه نمادی از خوش یمنی و جشن در فرهنگ غذایی نپال محسوب می شود. معمولاً سل روتی به عنوان صبحانه، میان وعده، یا همراه با چای نپالی سرو می شود. همچنین، در مراسم مذهبی و خانوادگی، به عنوان یک هدیه یا بخشی از سفره های جشن، از آن استفاده می شود. اگر در زمان برگزاری جشنواره ها به کاتماندو سفر کنید، فرصت چشیدن این نان شیرین و خوش طعم را از دست ندهید. سل روتی، با طعم و عطر خاص خود، تجربه ای دلنشین از آشپزی نپالی را برای شما به ارمغان می آورد و شما را با بخش مهمی از سنت های این کشور آشنا می کند.

دیدو

دیدو (Dheedo) یک غذای سنتی و اساسی در مناطق روستایی و کوهستانی نپال، به ویژه در میان جوامعی که به کشاورزی غلات بومی می پردازند، است. این غذا، به دلیل سادگی در تهیه و ارزش غذایی بالا، از دیرباز به عنوان یکی از غذاهای اصلی و انرژی زا در این مناطق شناخته شده است. دیدو از آرد غلاتی مانند ذرت، گندم سیاه یا ارزن تهیه می شود. آرد با آب جوش و کمی نمک مخلوط شده و به آرامی هم زده می شود تا به شکل یک خمیر غلیظ و یکدست درآید. نکته قابل توجه در تهیه دیدو، عدم استفاده از روغن یا چربی های اضافی است که آن را به گزینه ای بسیار سلامت و مقوی تبدیل می کند.

بافت دیدو کمی چسبنده و سفت است و معمولاً با دست خورده می شود. این غذا به دلیل محتوای بالای کربوهیدرات و فیبر، انرژی زیادی فراهم می کند که برای زندگی در ارتفاعات و فعالیت های بدنی سنگین بسیار مفید است. دیدو معمولاً به تنهایی سرو نمی شود، بلکه همراه با انواع خورشت های تند (مانند گوندرک – سبزیجات تخمیرشده)، سبزیجات پخته، ماست، و کره محلی (گهی) میل می شود. همچنین، می توان آن را با خورشت های گوشتی نیز سرو کرد. این غذا نه تنها یک وعده غذایی کامل است، بلکه به دلیل هضم آسان و مواد مغذی فراوان، برای افرادی که به دنبال رژیم های غذایی سالم هستند، گزینه ای عالی محسوب می شود. چشیدن دیدو در کاتماندو و مناطق اطراف آن، تجربه ای اصیل از فرهنگ غذایی کوهستان نشینان نپال را به شما ارائه می دهد.

ماس کو بارا

ماس کو بارا (Mas Ko Bara) یک غذای سنتی و خوش طعم نیواری است که در میان غذاهای خیابانی و خانگی کاتماندو محبوبیت زیادی دارد. این غذا را می توان نوعی کوکو یا پنکیک عدس دانست که طعمی بی نظیر و بافتی نرم و در عین حال کمی ترد دارد. طرز تهیه آن به این صورت است که عدس سیاه (Mas ko dal) را یک شب در آب می خیسانند تا کاملاً نرم شود. سپس عدس خیس خورده را له کرده و به صورت خمیری یکدست در می آورند. این خمیر با ادویه های معطری نظیر زنجبیل، سیر، فلفل و گرام ماسالا ترکیب می شود تا طعمی غنی و دلپذیر پیدا کند.

خمیر آماده شده را به صورت گرد و نازک فرم می دهند و در روغن داغ سرخ می کنند تا طلایی و پخته شود. در برخی از انواع ماس کو بارا، در دقایق پایانی سرخ شدن، یک تخم مرغ روی آن شکسته می شود و یا کمی گوشت چرخ کرده (معمولاً بوفالو یا مرغ) نیز به آن اضافه می شود که آن را به یک وعده غذایی کامل تر و پروتئینی تر تبدیل می کند. این غذا اغلب به عنوان یک میان وعده لذیذ، پیش غذا یا بخشی از سینی های غذای سنتی نیواری سرو می شود. ماس کو بارا به دلیل طعم اصیل و بافت منحصربه فردش، تجربه ای دلنشین از آشپزی نپالی را ارائه می دهد. اگرچه این غذا بیشتر در دکه های غذای خیابانی و رستوران های محلی کوچک یافت می شود، اما طعم خانگی و سنتی آن، هر گردشگری را مجذوب خود می کند.

تینگمو و آلو پینگ

تینگمو و آلو پینگ (Tingmo and Aloo Phing) مجموعه ای از غذاهای تبتی هستند که پس از تبعید پناهندگان تبتی به نپال در سال ۱۹۵۹، به کاتماندو راه یافتند و امروزه به یکی از محبوب ترین و رایج ترین غذاهای این شهر تبدیل شده اند. این دو غذا معمولاً با هم سرو می شوند و ترکیبی متعادل و سلامت و مقوی را ارائه می دهند. تینگمو نوعی نان بخارپز شده است که بافتی متخلخل و نرم دارد. این نان بدون روغن و با حداقل مواد اولیه تهیه می شود و به دلیل بافت لطیفش، معمولاً برای جذب طعم سوپ ها و آبگوشت ها استفاده می شود.

آلو پینگ نیز یک سوپ داغ و خوشمزه است که از ترکیب نودل های شیشه ای (فینگ)، سیب زمینی (آلو) و سبزیجات مختلف تهیه می شود. این سوپ اغلب با ادویه های معطر، سیر، زنجبیل و فلفل طعم دار می شود که به آن طعمی تند و دلپذیر می بخشد. تینگمو و آلو پینگ معمولاً در کنار هم سرو می شوند و همراه با آن ها، کمی ترب سفید رنده شده و گاهی برنج نیز ارائه می شود تا یک وعده غذایی کامل و انرژی بخش را تشکیل دهند. این ترکیب، به ویژه در فصول سرد، بسیار دلچسب است و در بسیاری از رستوران های تبتی و نپالی در کاتماندو یافت می شود. چشیدن تینگمو و آلو پینگ، فرصتی برای تجربه جنبه ای دیگر از آشپزی نپالی و تأثیرات فرهنگی آن است که به زیبایی در این غذاها منعکس شده است.

سمبوسه

سمبوسه (Samosa)، اگرچه اصالتاً از منطقه شبه قاره هند و خاورمیانه است، اما به دلیل طعم لذیذ، قیمت مناسب و قابلیت دسترسی بالا، به یکی از محبوب ترین غذاهای خیابانی و میان وعده های پرطرفدار در کاتماندو تبدیل شده است. این غذای مثلثی شکل که از خمیری ترد و سرخ شده تهیه می شود، داخلش با مواد متنوعی پر می شود و به عنوان یک اسنک سریع و سیرکننده، در میان مردم محلی و گردشگران جایگاه ویژه ای دارد. رایج ترین نوع سمبوسه در نپال، با سیب زمینی پخته و ادویه دار، نخود سبز و گاهی اوقات لوبیا پر می شود که یک گزینه کاملاً گیاهی و سلامت و مقوی است.

علاوه بر نوع گیاهی، سمبوسه هایی با پرکننده های گوشتی (مانند گوشت چرخ کرده مرغ یا بوفالو) نیز در برخی نقاط یافت می شوند. خمیر سمبوسه به صورت مثلثی تا شده و در روغن داغ سرخ می شود تا به رنگ طلایی درآید و بافتی ترد و کرانچی پیدا کند. سمبوسه معمولاً با انواع سس های تند و شیرین، مانند سس تمر هندی، سس نعناع یا سس گوجه فرنگی، سرو می شود که طعم آن را تکمیل می کند. این میان وعده خوشمزه را می توانید در اکثر اغذیه فروشی های سیار، دکه های غذای خیابانی و رستوران های محلی در سراسر کاتماندو پیدا کنید. سادگی، دسترسی آسان و طعم فوق العاده، سمبوسه را به گزینه ای عالی برای تجربه فرهنگ غذایی پویا و پرجنب وجوش کاتماندو تبدیل کرده است.

سمبوسه، با وجود ریشه های خارجی، به دلیل طعم لذیذ و دسترسی آسان، به یکی از پرطرفدارترین غذاهای خیابانی کاتماندو تبدیل شده و تجربه ای سریع و خوشمزه از آشپزی محلی ارائه می دهد.

سوالات متداول

غذاهای ملی نپال چیست؟

دال بات تارکاری، متشکل از برنج، سوپ عدس و خورشت سبزیجات یا گوشت، به عنوان غذای ملی نپال شناخته می شود. این وعده غذایی کامل و متعادل، پایه اصلی رژیم غذایی روزانه مردم نپال را تشکیل می دهد و در سراسر کشور محبوب است.

آیا غذاهای نپالی تند هستند؟

بسیاری از غذاهای نپالی به دلیل استفاده فراوان از ادویه های معطر و فلفل، طعمی تند دارند. با این حال، تنوع زیادی در آشپزی نپالی وجود دارد و گزینه های ملایم تر نیز برای افرادی که طعم تند را نمی پسندند، موجود است.

چه موادی در آشپزی نپالی رایج است؟

برنج، عدس، انواع سبزیجات تازه، غلات بومی مانند ذرت و ارزن، و گوشت هایی مانند مرغ و بوفالو، از مواد اولیه تازه و رایج در آشپزی نپالی هستند. ادویه های معطری نظیر زردچوبه، زیره، زنجبیل، سیر و هل نیز به وفور استفاده می شوند.

آیا غذاهای گیاهی در کاتماندو موجود است؟

بله، کاتماندو گزینه های گیاهی فراوانی را ارائه می دهد. دال بات تارکاری (با خورشت سبزیجات)، دیدو با سبزیجات، توکپا سبزیجات، و انواع موموس و چاتاماری گیاهی، تنها چند نمونه از غذاهای سلامت و مقوی مناسب برای گیاه خواران هستند.

بهترین مکان برای امتحان غذاهای محلی کاتماندو کجاست؟

برای تجربه خوشمزه ترین و بهترین غذاهای کاتماندو، توصیه می شود به رستوران های محلی و سنتی در مناطق تامل (Thamel) و پاتان (Patan)، و همچنین دکه های غذای خیابانی در بازارهای محلی مراجعه کنید. این مکان ها بهترین طعم های اصیل را ارائه می دهند.